Altiplano
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
10 Oktober 2008 | Chili, Arica
Hola Allemaal
Hier ben ik weer, terug van een prachtige tocht, de Altiplano. gaat van Colchane naar Arica.
Ik ben dus met de auto naar Colchane gegaan en daar zou ik kijken of ik door zou gaan naar Bolivia of fietsen of bussen. De volgende dag heb ik gevraagd aan mijn mede reizigers of ze het goed vonden dat ik de tour met hen mee zou doen. Sergio vond het ook goed en zo heb ik dus besloten met de auto mee te gaan. Ik had die nacht nl slecht geslapen en veel hoofdpijn gehad, Sergio vond het ook niet verstandig alléén verder te gaan. Het alternatief was zeker niet minder dan de zoutvlakte van Bolivia.
Goed nog even terug naar ma 6 oct.onderweg naar Colchane een oude salperfabriek bekeken (Humberstone)Het is enorm heet en alles stof. Op google earth kan je het goed zien. Het is ontzettend mooi hoor, en ik had dit echt niet voor elkaar gekregen om het te fietsen. We zijn tot een hoogte van 4200m gekomen. Bergtekeningen gezien en hele grote cactussen. We komen in donder in Colchane aan en een enorme sterrenhemel openbaard zich voor ons, werkelijk adembenemend.
7 oct. Vanuit Colchane gaan we het park nat. Isluga in en zien de eerste lama´s, alpaca´s en vecuna´s , allemaal fam van elkaar. Ook een bijzonder konijn gezien, Byscacha genaamd, hij heeft een hele lange krulstaart. Hier kwamen we ook een fietser tegen uit Polen, petje af hoor, was best een beetje jaloers. Dit was op 4748 m hoogte. Hij was vanuit Arica gestart en al een paar weken onderweg. Wij gaan naar Salar de Surire, hier kamperen we op 4500m. Bij alles wat je doet, ben je meteen bek af met een hartslag van 250 ongeveer. Er is hier een Termas de Polloquere en is ongeveer 45 gr van watertemp. Hier zijn we de volgende morgen in gaan baden. Echt een fantastische ervaring, s´morgens om half 7 op die hoogte met uitzicht op de zoutvlakte. Hoofdpijn heb ik nog steeds, maar met paracetamol is het vol te houden. Ben nu onder toezicht. Vannacht heb ik het niet koud gehad, het was -5 dus dat viel mee. Na het ontbijt vertrekken we weer richting Putre. Het eerste stuk langs het zoutmeer en er staan overal vecuna´s en flamingo´s. Onderweg komen we weer een nieuw lama soort tegen de Guanaco en vlak langs de grens met Bolivia zien we de vulkaan Parinacota (6342m) indrukwekkend hoor. Er ligt nl een meer voor en ze zeggen dat dat het hoogste meer is (lago de Cotacotani)4567m en niet het Titicaca meer in Peru. Is dat zo Marja, ik weet het niet. Do 9 oct. Wordt om half 7 gewekt door sms en telefoon en krijg de felicitaties, erg leuk. Helaas zijn mijn reisgenoten het even vergeten maar later op de dag maken ze het meer dan goed en zijn we uiteten geweest in Arica.
De weg ernaar toe vanuit Putre is vergeleken met de dagen hiervoor een beetje saai en er is niet veel nieuws te zien. We zakken de hele dag wat hoogte betreft en ik ga me steeds beter voelen en krijg ook weer eetlust. We lunchen in een haarspeldbocht met een prachtig uitzicht over een dal dat uiteindelijk in Arica uitkomt. Trudi en Renate bellen nog. Eenmaal in het hotel en na het wegspoelen van alle stof hebben we een hele bijzondere tocht achter de rug. Hier heb ik zeker geen spijt van en is het een goede beslissing geweest. Vandaag 10 oct heb een reservering gedaan om met de bus naar La Serena te gaan en vandaar te starten met fietsen. Ik sla San Pedro de Atacame over, heb nu wel genoeg van de stof en het rotte gevoel in mijn lijf van de hoogte. Ik kan de combi van hitte en hoogte gewoon niet goed aan. Vanaf La Serena is de temp een stuk beter en minder hoog. Ik heb nu allen nog last van een hele vervelende linker tenniselleboog en heb er veel pijn aan. Heeft iemand nog een tip voor me wat te doen. Doe al fricties en zo veel mogelijk ontzien.
Vandaag dus een dagje Arica, gezellige stad en mijn reisgenoten zijn inmiddels weg.
Zo jullie zijn weer op de hoogte en tot de volgende keer. Ik zal kijken of ik nog wat foto´s kan plaatsen en anders hebben jullie pech.
Hele dikke kus,
Ellen
Hier ben ik weer, terug van een prachtige tocht, de Altiplano. gaat van Colchane naar Arica.
Ik ben dus met de auto naar Colchane gegaan en daar zou ik kijken of ik door zou gaan naar Bolivia of fietsen of bussen. De volgende dag heb ik gevraagd aan mijn mede reizigers of ze het goed vonden dat ik de tour met hen mee zou doen. Sergio vond het ook goed en zo heb ik dus besloten met de auto mee te gaan. Ik had die nacht nl slecht geslapen en veel hoofdpijn gehad, Sergio vond het ook niet verstandig alléén verder te gaan. Het alternatief was zeker niet minder dan de zoutvlakte van Bolivia.
Goed nog even terug naar ma 6 oct.onderweg naar Colchane een oude salperfabriek bekeken (Humberstone)Het is enorm heet en alles stof. Op google earth kan je het goed zien. Het is ontzettend mooi hoor, en ik had dit echt niet voor elkaar gekregen om het te fietsen. We zijn tot een hoogte van 4200m gekomen. Bergtekeningen gezien en hele grote cactussen. We komen in donder in Colchane aan en een enorme sterrenhemel openbaard zich voor ons, werkelijk adembenemend.
7 oct. Vanuit Colchane gaan we het park nat. Isluga in en zien de eerste lama´s, alpaca´s en vecuna´s , allemaal fam van elkaar. Ook een bijzonder konijn gezien, Byscacha genaamd, hij heeft een hele lange krulstaart. Hier kwamen we ook een fietser tegen uit Polen, petje af hoor, was best een beetje jaloers. Dit was op 4748 m hoogte. Hij was vanuit Arica gestart en al een paar weken onderweg. Wij gaan naar Salar de Surire, hier kamperen we op 4500m. Bij alles wat je doet, ben je meteen bek af met een hartslag van 250 ongeveer. Er is hier een Termas de Polloquere en is ongeveer 45 gr van watertemp. Hier zijn we de volgende morgen in gaan baden. Echt een fantastische ervaring, s´morgens om half 7 op die hoogte met uitzicht op de zoutvlakte. Hoofdpijn heb ik nog steeds, maar met paracetamol is het vol te houden. Ben nu onder toezicht. Vannacht heb ik het niet koud gehad, het was -5 dus dat viel mee. Na het ontbijt vertrekken we weer richting Putre. Het eerste stuk langs het zoutmeer en er staan overal vecuna´s en flamingo´s. Onderweg komen we weer een nieuw lama soort tegen de Guanaco en vlak langs de grens met Bolivia zien we de vulkaan Parinacota (6342m) indrukwekkend hoor. Er ligt nl een meer voor en ze zeggen dat dat het hoogste meer is (lago de Cotacotani)4567m en niet het Titicaca meer in Peru. Is dat zo Marja, ik weet het niet. Do 9 oct. Wordt om half 7 gewekt door sms en telefoon en krijg de felicitaties, erg leuk. Helaas zijn mijn reisgenoten het even vergeten maar later op de dag maken ze het meer dan goed en zijn we uiteten geweest in Arica.
De weg ernaar toe vanuit Putre is vergeleken met de dagen hiervoor een beetje saai en er is niet veel nieuws te zien. We zakken de hele dag wat hoogte betreft en ik ga me steeds beter voelen en krijg ook weer eetlust. We lunchen in een haarspeldbocht met een prachtig uitzicht over een dal dat uiteindelijk in Arica uitkomt. Trudi en Renate bellen nog. Eenmaal in het hotel en na het wegspoelen van alle stof hebben we een hele bijzondere tocht achter de rug. Hier heb ik zeker geen spijt van en is het een goede beslissing geweest. Vandaag 10 oct heb een reservering gedaan om met de bus naar La Serena te gaan en vandaar te starten met fietsen. Ik sla San Pedro de Atacame over, heb nu wel genoeg van de stof en het rotte gevoel in mijn lijf van de hoogte. Ik kan de combi van hitte en hoogte gewoon niet goed aan. Vanaf La Serena is de temp een stuk beter en minder hoog. Ik heb nu allen nog last van een hele vervelende linker tenniselleboog en heb er veel pijn aan. Heeft iemand nog een tip voor me wat te doen. Doe al fricties en zo veel mogelijk ontzien.
Vandaag dus een dagje Arica, gezellige stad en mijn reisgenoten zijn inmiddels weg.
Zo jullie zijn weer op de hoogte en tot de volgende keer. Ik zal kijken of ik nog wat foto´s kan plaatsen en anders hebben jullie pech.
Hele dikke kus,
Ellen
-
10 Oktober 2008 - 17:06
Peter:
Hoi Ellen,
no van harte gefeliciteerd met je verjaardag gister. Zo te lezen hebn je alweer heel veel moois gezien en meegmaakt. Wat een hoogte!! Ben benieuwd naar de foto's. Groetjes van mij en Francis -
10 Oktober 2008 - 17:10
Urmi:
Volgens mij neem je steeds de juiste beslissingen.Beter om wat minder hoog en minder warm te starten met de fiets. Klinkt allemaal prachtig wat je hebt gezien tot nu toe.
Ik weet even niet wat ik je kan adviseren voor je elleboog. Hopelijk komt iemand nog met een goed idee. Hou je taai en blijf vooral genieten!
Liefs
-
10 Oktober 2008 - 17:42
Jolanda Krijgsman:
Nog gefeliciteerd met je verjaardag... beetje laat, maar zal vanavond een borrel op je drinken!
Groetjes Jolanda -
10 Oktober 2008 - 17:54
Wim:
Hoi Ellen - ervaringen rijker en geen illusies armer! Goed gedaan. Knuf Wim. -
10 Oktober 2008 - 18:45
Marie-jose:
Fijn dat je je weeer wat beter voelt. Doe het rustig aan, tijd genoeg.
liefs -
10 Oktober 2008 - 18:51
Marja:
Over het titicacameer... Mij hebben ze daar (in Peru)verteld dat dit het hoogst bevaarbare meer van de wereld was. en dat geloof ik dan ook. Maar daar zullen we het nog eens over hebben. Verder herkenbaar wat je ziet aan Flamingo's, Lama's, Alpaca's, Vacuna's etc. Ik heb ze ook op de foto staan. Maar die hoogtes zijn echt hoog hé !!! En dan die kort ademigheid. Dat is wel wennen hé. Ik heb nu een super conditie!!! Wel bijzonder he ....om daar jarig te zijn. En nog een dingetje: Je hebt een goede beslissing genomen en nog steeds geldt... volg je hart en je gevoel, dan komst alles goed.
gr. en tot het volgende bericht. Marja
-
10 Oktober 2008 - 21:06
Helen:
Hee, El, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ik kan nu eindelijk mailen, had het al eerder geprobeerd, maar mislukt. computernerd is net de deur uit, als het goed is, blijft tie het nu doen. Verstandig van je dat terug bent gegaan, en naar je gevoel hebt geluisterd en met Sergio mee bent gegaan. Prachtige foto's trouwens en dat parapente doe ik je niet na. Nog even leuk misschien: je auto is verkocht enne hij blijft op het dorp.Voor je tenniselleboog heb ik geen tip helaas..Doe rustig aan, je hebt de tijd en hoop ook dat je gauw van die hoofdpijn af bent. Lieve groetjes van Helen en een dikke knuf van Melanie! -
10 Oktober 2008 - 21:16
Lydia:
Oh, wat een beauty's allemaal (vooral die in het water)
fijn dat je je weer beter voelt, goede reis verder, en natuurlijk ook van mij de hartelijke felicitaties, tot volgende keer.
-
11 Oktober 2008 - 04:29
Rob:
Prachtige fotos indrukwekkend hoor. Nog gefeliciteerd met je verjaardag heb je gewoon je ned nummer daar?
of dat andere nummer? Tenniselleboog ijzen hahahah zal niet meevallen daar. Verder helpt alleen inspuiten met corticosteroiden maar dat zou ik daar niet laten doen. Succes met fietsen later Kus en sterkte
-
11 Oktober 2008 - 07:46
Trudi:
Hoi Ellen,
mooie foto's en wat een natuurschoon! Fijn dat we je nog afgelopen donderdag hebben gesproken, het was goed je stem even te horen en El, je hebt zeker een juiste beslissing genomen om met dat groepje mee te gaan. Oud spreekwoord wat veel in Katwijk wordt gezegd: "als het tij keert moet men de bakens verzetten". Vervelend trouwens van je elleboog!
Doe voorzichtig en hartelijke groet vanuit Kattuk! -
11 Oktober 2008 - 07:56
Berna:
He Ellen, beetje late boodschap maar nog van harte met je verjaardag. Heb er een borrel op gedronken hoor. Prachtige omgeving waar je zit en mooie foto's. Doe inderdaad maar rusig aan met je elleboog. Heel veel suc6 als je gaat fietsen. Dikke kus! -
11 Oktober 2008 - 09:50
Ellen:
prachtig je foto's, sorry dat ik je zo vroeg wakker gebeld heb, ik dacht dat het half 8 was..maar dann ben je wel lang jarig....(goed je stem even te horen!)
ben benieuwd hoe je de foto's erbij gekregen hebt...groetjes -
11 Oktober 2008 - 10:18
Maarten:
Lieve Ellen,
heftige verhalen weer. het verbaast mij niets dat presteren op die hoogte aan het begin van je reis zo zwaar is. Zorg dat je geniet van de reis en dat je het voor jezelf doet en niet om aan de buitenwerled te laten zien wat je kunt presteren. Wij weten dat je een kanjer bent en zult blijven.
met betrekking tot je tenniselleboog: probeer eens een rekkingstechniek: gebogen arm voor je, duim in vuist, vuist naar je onderarm bewegen en dan in een vloeiende beweging je arm naar binnen draaien en je arm uitstrekken (gestrekte elleboog) naar achteren. dus dan heb je je duim nog steeds in vuist, pols in palm flexie (max buigen) en je gestrekte arm naar beneden achteren (langs je heup naar voorbij je kont). je voelt nu de spier die bovenop je onderarm lopen van elleboog naar hand rekken. (3xper dag 3x herhalen 10s)
Daarnaast een circulair tape om je onderarm net onder de knobbel op je elleboog die zo pijn doet bij een tenniselleboog.de test is dat je dan bij knijpen minder pijn hebt.
succes
Maarten (groet van ons 3en)
ps nog van harte natuurlijk! -
11 Oktober 2008 - 13:30
Wendy Moerland:
Ook namens mij nog van harte gefeliciteerd, ook al is het een beetje laat! Geweldig om te lezen wat je allemaal al gedaan hebt en om je foto's te zien! Zo te lezen heb je inderdaad verstandige keuzes gemaakt. Het is wel de bedoeling dat je van je reis geniet, toch? Wat je tenniselleboog betreft: ik heb de adviezen van de huisartsenrichtlijn er bijgezocht, maar heel veel nieuws zal je dat niet brengen; het advies is namelijk als volgt:
"Geen enkele behandelmethode bekort de duur van de klachten. Het is het beste de natuurlijke genezing af te wachten. Absolute rust van de arm is niet noodzakelijk. Laat de belasting van de arm afhangen van de daarbij ervaren hinder. Bewegen met pijn benadeelt de genezing niet. Bij toenemende of niet meer te verdragen pijn is vermindering van de activiteiten aangewezen.
Geef zo nodig symptomatische pijnstilling: paracetamol, bij onvoldoende effect vervangen door een NSAID."
Groetjes en een hele mooie reis verder; met hopelijk zo min mogelijk ongemakken!
Wendy
-
11 Oktober 2008 - 15:53
Ineke:
Hoi Ellen, nog gefeliciteerd met je verjaardag! Ik heb in gedachten een groot stuk verse slagroomtaart met je gegeten,mmmmm.
Dat gevoel heb ik nog 'ingestraald', is het aangekomen? Niet?
Jammer dat ik geen Jomanda heet!
Intussen weer veel meegemaakt las ik. Fijn om te weten dat je nog steeds onder de mensen bent die je ook een beetje in de gaten houden. Wat een prachtige foto's weer!
Ik hoop dat de pijn in je arm snel minder wordt. liefsxxx -
12 Oktober 2008 - 10:01
Theo:
Hallo Ellen,
wat zit ik te genieten van je text en foto's. Reis ik ook eens in een ver land, zonder er te zijn. Ook van ons van harte gefeliciteerd met je verjaardag, en dat er nog vele mooie reizen aan vast gekoppeld mogen worden. Wat betreft je elleboog kan ik een aantal dingen adviezeren: 1) rustig oprekken (palmairflexie)2) goed mobiliseren van je pols, en zeker bij fietsen en steunen zorgen dat je de pols niet in de eindstand belast. Dus blijf in de middenstand 3) arnicazalf (als ze dat daar hebben) 4) Circulaire tape. Het is niet curatief, maar geeft wel veel minder pijn.
groetjes Karin en Theo -
12 Oktober 2008 - 12:48
Pieternel:
Jeetje Ellen, je hebt jezelf een prachtig verjaardagskado gegeven. Geweldig deze verhalen. Goed om te lezen dat je naar je gevoel geluisterd heb en dat het nu op deze manier positief voor je uitpakt (het kado'tje). Mooie foto's, ik ben nu al benieuwd naar je fotopresentatie bij terugkomst. En wrs worden de foto's alleen maar indrukwekkender. Oké, een beetje laat, maar nog van harte gefeliciteerd en vele jaren en een dikke verjaardagszoen! -
12 Oktober 2008 - 15:12
Marianne:
Ha die ellen!.
Sorry dat ik een beetje achterlooop, maar heb net 2 weken in de gevangenis van Avignon gezeten en lees nu je email. De immercie was erg intensief, maar spreek nu een heel klein beetje frans. je wordt gewoon echt gehersenspoeld!. nu moet ik je eerdere mailtjes lezen want ik lees iets over een elleboog. Doe rustig aan want die altiplano is niet niets. ik was zelf op Peru op 4200 mtr en hoefde alleen maar met de rugzak te lopen en fietsen is heel iets anders ...de combinatie koude, hitten en hoogte is erg intensief voor je lijf. je gaat ook vocht vasthouden en hoofdpijn is altijd een goede graadmeter om een fietstandje terug te doen...wel leuk dat je met de groep bent want dat is leuker dan de one-man show te doen. bisou, Marianne -
12 Oktober 2008 - 19:23
Evert:
Ha Ellen,
Met terugwerkende kracht nog gefeliciteerd met je verjaardag. Prachtige plaatjes! Lees uit je teksten dat je lekker op stap ben ook als niet alles helemaal volgens plan gaat. Dat klinkt goed. Veel plezier de komende tijd. Wij lossen hier de kredietrcrisis wel weer op! (of hebben ze die daar ook al?)
Groeten, Evert -
13 Oktober 2008 - 09:25
Els Uljee:
He he ik al helemaal bezorgd, dat ik maar nix op de mail had staan. Nu weet ik gelukkig hoe het werkt. Ik ga vanavond op mijn dooie gemak effe lezen wat jij zoal beleeft hebt. Je hebt zeker ook mijn sms gemist die ik met je verjaardag had gestuurd. Daarom nu nog maar een keer een hele fijne verjaardag nog toegewenst uit herfstig zoeterwoude. Groeten ook van mijn pa en ma die ook steeds vragen of ik als iets van je had gehoord. Nou meid het ziet er spectaculair uit. Veel grooeten en een dikke zoen Els. ps Dat vliegen op zon grote hoogte is dus nix voor mij ik krijg al pijn in mijn buik van de foto. Denk aan zaai in Chili. -
13 Oktober 2008 - 13:40
Monique:
Ha die Ellen,
Wat een adembenemende foto's. Jammer dat je je plan niet hebt kunen uitvoeren, wel verstandig. Het lijkt me dat het een goed alternatief was in de gegeven omstandigheden. Je doet het uiteindelijk voor het leuk. Hetgeen je beschrijft zonder fietsen lijkt me al een hele klus. Blijf je met belangstelling volgen. Ben benieuwd naar het vervolg. Erg achteraf nog gefeliciteerd, ik wist niet dat je jarig was (zonder kalender op het werk).
Groetjes,
Monique -
13 Oktober 2008 - 17:21
Netty:
Hoi Ellen,
Was even een paar dagen niet achter de computer geweest en ja hoor, daar was al een nieuw bericht. Daar had ik nog niet op gerekend. Jammer van je elleboog, hoe kom je eraan of liever gezegd hoe kom je eraf. Volg de raad van je vrienden op en misschien heb je geluk dat de pijn minder wordt. Sterkte er mee en geniet van je reis.
Dikke kus, ook van Jan. -
14 Oktober 2008 - 07:23
Els U:
Heb even bij je reacties gekeken voor een advies van je tenniselleboog. Iemand eeft gezegd een circulaire tape op het dikste gedeelte van je onderarm. net onder je elleboog. Lekker strak. Daarmee haal je de trekkracht die je spier via je pees aan je bot doet enigszins weg. Daar zit n.l. de ontsteking. En Ellebel als je de hele dag aan je stuur heb getrokken zorg dan dat je er ijs op doet, of in ieder geval koel het met iets. Ik kan me voorstellen dat er tussen de lama's geen ijs voorradig is. He succes. Nu ik weet hoe ik moet reageren zal ik dat ook vaker doen. Lieve groet Els U.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
