Afzien op de fiets
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
05 November 2008 | Chili, Pucón
Hoi mis amigos
Hier weer een berichtje uit Chili. Vanuit Santiago ben ik met de bus naar Temuco gegaan. Ben dus wat eerder uit de bus gestapt en wel om 4.50u in de nacht. Dus daar stond ik in Temuco en waar te gaan in het donker en alles dicht. Ben maar op de fiets gestapt en gaan rijden, naar een benzine station een daar gevraagd naar een hospedaje.Ik daar heen gereden en aangebeld. Je had de mevrouw moeten zien kijken. Maar het lukte me om 5 min. later in bed te liggen en ben er een dagje gebleven. De stad door gefietst en een giga mal bezocht.
De volgende dag gestrart met fietsen richting Cunco. Een prachtig ritje van 59km, net leuk om mee te beginnen. Fietste door een prachtig heuvelend landschap en werd getrakteerd op mooi uitzichten. Vooral de vulkaantoppen vallen goed op door hun witte kragen, muy bonito.
In Cunco een hostel ingedoken en verder niet zoveel gedaan.
3 nov, vroeg op en om 9 u op de fiets, het is wederom prachtig weer. Na 12 km houdt de verharde weg op en ga ik verder op onverharde weg. Dat betekend dat de snelheid er ook meteen uit is, ongeveer 10 a 12 km.Het is net of er iemand aan je fiets hangt.Merk wel dat ik 5 weken niets gedaan heb, moet nog erg inkomen. Dat schiet dus lekker op, maar niet heus. Mijn streven is naar een van de lakes en daar kamperen. De weg is op en neer gaand en ook hier weer prachige uitzichten. Fiets ongeveer 12 km langs lago Colico. De klimmetjes zijn kort en pittig en jawel heb diverse keren moeten GEUZEN. (is lopen met de fiets omhoog,voor de gene die dit werkwoord nog niet kennen)Mijn achterwiel slipt dan weg en dan lukt het niet meer. Ook naar beneden is het behoorlijk uitkijken geblazen en kan niet veel snelheid maken.Tuf na een korte pauze bij dit lago rustig door en jammer genoeg passeert er een grote vrachtwagen met hout, en dus ff stofhappen, al gaan ze wel stapvoets voorbij.Onderweg krijg ik nog een keer een hartstilstand, ik zie een hele grote spin de weg oversteken en dacht eerst wegwezen, maar toen ook weer nee eerst een foto maken en dat heb ik gedaan.Volgens mij was het een echte vogelspin of tarantulla of zo iets, Ik zal hem erbij doen.Na 42 km kom ik bij lago Caburgo aan (Playa Negro)daar is een camping en die was er ook. Ik erheen en niemand, er waren 2 mannen aan het werk om de boel in orde te maken voor de zomer.Ze vertelden dat ik me moest melden voor aan de weg en ik dus terug. Het was goed en heb daar dus gekampeerd, de plek was fantastich maar wel heel afgelegen. Ik moest nog even denken aan dat stel in Rome. Ook deze mannen waren erg aardig.!!! Goed, ik heb dus bijna niet geslapen want je hoort allerlei geluiden en denkt meteen dat er iemand is. Ja dat was ook zo want er liepen 2 stieren en die kwamen zo nu en dan eens kijken.
Wil de volgende dag 70 km maken naar de eerstvolgende plaats. Dus vroeg op den 8u op de fiets. Ze hadden al gezegt dat het met de fiets niet te doen was en dat er ook geen auto langs zou komen en dus beter terug kon gaan. Nou dat niet dus en ben toch op weg gegaan. En het werd een hele zware klus. Gelukkig was het licht bewolkt en dus niet al te heet. Maar de klimmetjes werden steeds langer en zwaarder en de benen steeds sneller vermoeid bij het klimmen, dus wederom veel geuzen. Soms was het zo zwaar dat ik nauwlijks mijn fiets nog omhoog kon duwen en steeds even moest stoppen om op adem te komen. Maar de gedachten bleven positief want ik had alles bij me eten, drinken en mijn bed dus niets te vrezen. Na 22 km en ruim 6 uur verder zie ik ineens een bus staan. Ik erheen en zag tot mijn verbazing dat er Pucon op stond. De buschauffeur was zeer verbaast dat ik daar met de fiets aan kwam. Heftig vond hij het. Ik kon met fiets en al de bus in en werd netjes naar Pucon gebracht. Het was nog 90 km. Onderweg kon ik goed de weg aanschouwen die ik nog had moeten afleggen. En kwam tot de conclusie dat mijn besluit om met de bus te gaan nog zo slecht niet was. Al had ik het hoogste stuk gehad had en de weg dus veel naar beneden ging moest het zwaarste nog komen. Dat was nl een km of 10 over net opnieuw opgeworpen puin en steen dat nog niet ingereden was door autos. Ik had daar dus alles moeten lopen. Zo zie je maar weer dat alles weer op de pootjes terecht komt. In Pucon het hostel opgezocht dat Scot aangeraden had en daar zit ik nu met wederom diverse bekenden die ik in Santiago bij Scot had ontmoet. Gezellig dus.
5 nov. Vanmorgen zou ik on 7u de vulkaan Villarica gaan beklimmen maar helaas ging de tour niet door omdat het zwaarbewolkt en mieserregent. Jammer dus, morgen nieuwe poging al zien de weersverwachtingen er niet best uit. Dus ga ik vanmiddag naar de thermas, lekker warm badderen, als alternatief voor het sneeuwavontuur.
Zo jullie zijn weer bij wat de afgelopen dagen betreft.
Met mijn tennisarm gaat het wisselen, nu na het fietsen en het vele remmen heb ik er weer iets meer last van. Heb inmiddels een bandje om en dat helpt wel iets.
Nou allemaal de groetjes maar weer en tot de volgende mail.
Ellen XXXXX
Hier weer een berichtje uit Chili. Vanuit Santiago ben ik met de bus naar Temuco gegaan. Ben dus wat eerder uit de bus gestapt en wel om 4.50u in de nacht. Dus daar stond ik in Temuco en waar te gaan in het donker en alles dicht. Ben maar op de fiets gestapt en gaan rijden, naar een benzine station een daar gevraagd naar een hospedaje.Ik daar heen gereden en aangebeld. Je had de mevrouw moeten zien kijken. Maar het lukte me om 5 min. later in bed te liggen en ben er een dagje gebleven. De stad door gefietst en een giga mal bezocht.
De volgende dag gestrart met fietsen richting Cunco. Een prachtig ritje van 59km, net leuk om mee te beginnen. Fietste door een prachtig heuvelend landschap en werd getrakteerd op mooi uitzichten. Vooral de vulkaantoppen vallen goed op door hun witte kragen, muy bonito.
In Cunco een hostel ingedoken en verder niet zoveel gedaan.
3 nov, vroeg op en om 9 u op de fiets, het is wederom prachtig weer. Na 12 km houdt de verharde weg op en ga ik verder op onverharde weg. Dat betekend dat de snelheid er ook meteen uit is, ongeveer 10 a 12 km.Het is net of er iemand aan je fiets hangt.Merk wel dat ik 5 weken niets gedaan heb, moet nog erg inkomen. Dat schiet dus lekker op, maar niet heus. Mijn streven is naar een van de lakes en daar kamperen. De weg is op en neer gaand en ook hier weer prachige uitzichten. Fiets ongeveer 12 km langs lago Colico. De klimmetjes zijn kort en pittig en jawel heb diverse keren moeten GEUZEN. (is lopen met de fiets omhoog,voor de gene die dit werkwoord nog niet kennen)Mijn achterwiel slipt dan weg en dan lukt het niet meer. Ook naar beneden is het behoorlijk uitkijken geblazen en kan niet veel snelheid maken.Tuf na een korte pauze bij dit lago rustig door en jammer genoeg passeert er een grote vrachtwagen met hout, en dus ff stofhappen, al gaan ze wel stapvoets voorbij.Onderweg krijg ik nog een keer een hartstilstand, ik zie een hele grote spin de weg oversteken en dacht eerst wegwezen, maar toen ook weer nee eerst een foto maken en dat heb ik gedaan.Volgens mij was het een echte vogelspin of tarantulla of zo iets, Ik zal hem erbij doen.Na 42 km kom ik bij lago Caburgo aan (Playa Negro)daar is een camping en die was er ook. Ik erheen en niemand, er waren 2 mannen aan het werk om de boel in orde te maken voor de zomer.Ze vertelden dat ik me moest melden voor aan de weg en ik dus terug. Het was goed en heb daar dus gekampeerd, de plek was fantastich maar wel heel afgelegen. Ik moest nog even denken aan dat stel in Rome. Ook deze mannen waren erg aardig.!!! Goed, ik heb dus bijna niet geslapen want je hoort allerlei geluiden en denkt meteen dat er iemand is. Ja dat was ook zo want er liepen 2 stieren en die kwamen zo nu en dan eens kijken.
Wil de volgende dag 70 km maken naar de eerstvolgende plaats. Dus vroeg op den 8u op de fiets. Ze hadden al gezegt dat het met de fiets niet te doen was en dat er ook geen auto langs zou komen en dus beter terug kon gaan. Nou dat niet dus en ben toch op weg gegaan. En het werd een hele zware klus. Gelukkig was het licht bewolkt en dus niet al te heet. Maar de klimmetjes werden steeds langer en zwaarder en de benen steeds sneller vermoeid bij het klimmen, dus wederom veel geuzen. Soms was het zo zwaar dat ik nauwlijks mijn fiets nog omhoog kon duwen en steeds even moest stoppen om op adem te komen. Maar de gedachten bleven positief want ik had alles bij me eten, drinken en mijn bed dus niets te vrezen. Na 22 km en ruim 6 uur verder zie ik ineens een bus staan. Ik erheen en zag tot mijn verbazing dat er Pucon op stond. De buschauffeur was zeer verbaast dat ik daar met de fiets aan kwam. Heftig vond hij het. Ik kon met fiets en al de bus in en werd netjes naar Pucon gebracht. Het was nog 90 km. Onderweg kon ik goed de weg aanschouwen die ik nog had moeten afleggen. En kwam tot de conclusie dat mijn besluit om met de bus te gaan nog zo slecht niet was. Al had ik het hoogste stuk gehad had en de weg dus veel naar beneden ging moest het zwaarste nog komen. Dat was nl een km of 10 over net opnieuw opgeworpen puin en steen dat nog niet ingereden was door autos. Ik had daar dus alles moeten lopen. Zo zie je maar weer dat alles weer op de pootjes terecht komt. In Pucon het hostel opgezocht dat Scot aangeraden had en daar zit ik nu met wederom diverse bekenden die ik in Santiago bij Scot had ontmoet. Gezellig dus.
5 nov. Vanmorgen zou ik on 7u de vulkaan Villarica gaan beklimmen maar helaas ging de tour niet door omdat het zwaarbewolkt en mieserregent. Jammer dus, morgen nieuwe poging al zien de weersverwachtingen er niet best uit. Dus ga ik vanmiddag naar de thermas, lekker warm badderen, als alternatief voor het sneeuwavontuur.
Zo jullie zijn weer bij wat de afgelopen dagen betreft.
Met mijn tennisarm gaat het wisselen, nu na het fietsen en het vele remmen heb ik er weer iets meer last van. Heb inmiddels een bandje om en dat helpt wel iets.
Nou allemaal de groetjes maar weer en tot de volgende mail.
Ellen XXXXX
-
05 November 2008 - 15:43
Ikzelf:
De spin is niet gelukt probeer het later nog een keer. -
05 November 2008 - 16:16
Jan En Netty:
Hoi Ellen,
Lees net je verhaal. Nou dat is wel een onherbergzaam gebied zeg. Lopen over zo'n weg lijkt me nou niet echt jopper. Ik zal zo je verhaal printen en weer meenemen naar m'n vader en moeder. We gaan zo met hen en de kids uit eten, het is nl. onze trouwdag (33 jaar...) en we houden deze traditie in ere. Voorzichtig maar weer en genietze. Dikke kus. -
05 November 2008 - 16:31
Lydia:
Hoi Ellen,
wat een avontuur weer! erg dapper van je: eerst een spin trotseren en dan een nacht in een veld met 2 stieren, (wat had je liever in je tent?)
dan heb je die beloning van de bus wel verdiend. Ik geniet van je foto's en je verhaal, ga zo door , veel goeds voor de komende dagen!!!
liefs van Lydia -
05 November 2008 - 17:50
Monique:
Ha die Ellen,
Wat een avonturen zeg. Zo te horen gaat het wel goed en neem je de goede besluiten waardoor het leuk blijft volgens mij dus. Wat een mooie foto van de vulkaan en ik ben erg benieuwd naar de superenge spin. Heel veel plezier verder, blijf aardig voor jezelf en vele groetjes, ik kijk uit naar het vervolg, toedeloe. -
05 November 2008 - 19:26
Annette:
nou maar hopen dat je snel weer een spin tegenkomt, of is de foto wel gelukt maar het op de web zetten niet? Wat een afwisselend landschap zeg! Het fietsen is echt begonnen he, met klimmen en onverharde wegen, sterkte met geuzen, liefs annette -
05 November 2008 - 19:36
Ellen:
Waar is de SPIN..ik had deze minstens op de foto verwacht...toch lekker van die bus, kun je alles op je gemak bekijken..ga zo google earth bekijken... -
05 November 2008 - 19:58
Onno Dekker:
Ha die Ellen.
Hier miezert het ook, dus daarvoor hoef je niet terug te komen. Wel luxe hoor kamperen met de camping helemaal voor jezelf, in Frankrijk van de zomer stonden wij op een erg drukke camping is ook niet alles. Wel apart om dan steeds weer dezelfde mensen tegen te komen. Uit de tekst maak ik op dat je relax bezig bent, prima! Geniet ervan en sterkte op die fantastische landelijke weggetjes. Tot mails.
Onno
(P.S. de zwemtraining die we krijgen door jouw vervanger is lang niet zo leuk, missen je dus wel) -
05 November 2008 - 20:09
Marianne:
Ha die Ellen!.
Denk er aan dat je je goed insmeert. op hoogte verbrandt je sneller, maar daar was je al achter gekomen. Ik zie je al geuzen, ellen de geus!. toch petje af hoor. je moet toch maar uren klimmen en dat is niet voor een ieder weggelegd. Tegen een tennisarm helpt ook zachtje masseren op de pijnlijke plek. Zo wordt de spier beter doorbloedt.
dat remmen doet het geen goed, maar een bandje is een goed idee. geniet nog steeds van je berichten, liefs Marianne uit France -
05 November 2008 - 21:45
Lida:
Goed om weer van je te horen. De berichtgeving door jou van deze reis is vaker dan die bij de vorige reizen (of denk ik dat? Ik verwachtte dus nu wel weer een berichtje van je en ja.. gelukkig had je weer een stukkie geschreven.
Morgen is het 6 nov. Mijn vader werd vorig jaar 80. Wij waren ter nagedachtenis afgelopen zaterdag in Motel Akersloot. Een goede avond gehad met lekker eten( echt waar!)
Liefs van mij
-
06 November 2008 - 09:13
Martijn :
Waar is nou die gigantische spin van je. Ik geloof er namelijk niets van, zal wel een hooiwagentje geweest zijn!!
Groetjes,
Martijn -
06 November 2008 - 10:25
Rob:
Hoi Ellen, je had toch niet verwacht dat het een makkie zou worden hahahah. Maar het voornaamste is dat je geniet, of je nu loopt, fietst of in de bus zit. Gewoon de lat niet te hoog leggen dan komt het allemaal goed. Prachtige fotos hoor zou zo naar je toe willen komen hahah, maar heb andere dingen te doen. Tot het volgende bericht en hoe je taai veel plezier!! Kus Rob -
06 November 2008 - 12:39
Han:
Ha die Ellen ,
Ik vindt het mooi om je avonturen te lezen en te zien hoe je de uitdagingen zoekt (en vindt) en zoals je zelf zegt ... dat alles weer op z'n potjes terecht komt. Het ziet er wel bijzonder mooi uit waar je nu rond fietst. De relatie met je katten gaat steeds beter, ze blijven nu al redelijk in de buurt (als ik ze eten geef !). Ze hebben wel als verrassing reeds een waterhoentje voor me gevangen !! Veel plezier en het is altijd weer leuk om je verhaal en foto's te zien binnenkomen als ik hier achter mijn buro'tje zit .. Grz en succes Han. -
06 November 2008 - 18:34
Ellen De Geus:
hier is de spin dan alsnog.... -
06 November 2008 - 19:37
Jezus:
hoi el, ik krijg geen post meer van je dus moet gewoon af en toe terugzoeken of je al een berichtje heb gestuurd. dus van daar dat ik weleens traag reageer. snap ook niet hoe hoe het kan, zal hans weleens vragen.
genieten van je verhalen en vooral de foto's de halve afdeling kijkt mee. en zijn erg jaloers op je!!!!!!!!!!!! kus van jezus -
06 November 2008 - 19:39
Jezus:
hoi el, ik krijg geen post meer van je dus moet gewoon af en toe terugzoeken of je al een berichtje heb gestuurd. dus van daar dat ik weleens traag reageer. snap ook niet hoe hoe het kan, zal hans weleens vragen.
genieten van je verhalen en vooral de foto's de halve afdeling kijkt mee. en zijn erg jaloers op je!!!!!!!!!!!! kus van jezus -
06 November 2008 - 20:56
Trudi:
Goh Ellen, wat een schitterend landschap en nu zien wij alleen nog maar de foto's trouwens die berg ziet zeer indrukwekkend uit, die spin ook trouwens! Getver ik zelf had dus echt niet 's avonds in de tent gekropen brrrrr. Zeer begrijpelijk dat jij bijna geen oog had dichtgedaan, je had toch wel je "sirene" bij de hand (voor het geval dat)
Dag El, pas op voor spinnen en stieren en ga voortaan maar niet naar een afgelegen camping.
Liefs Trudi -
07 November 2008 - 11:22
Urmi:
Wat een prachtig reisverhaal en geweldige foto's! Ik hoop voor je dat de volgende wegen beter voor je te befietsen zijn. Uiteindelijk is dat toch wat je wilt. Wat mij betreft: Neem lekker de bus! Maakt niet uit. Als je maar geniet!Hou je goed en pas goed op jezelf. Kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
