opweg naar Uyuni

Hola Amigos

Hier een kort verslagje uit Uyuni. Gisteren aangekomen na 2 dagen fietsen dat behoorlijk heftig was. Vertrek om 8 u uit Potosi en zoek eerst de weg naar Uyuni, word ik naar de markt Uyuni gestuurd, lekker dus. Ik weer terug en word dan op het goede pad gezet. Het is gelukkig nog fris al schijnt de zon wel al weer volop. De weg is zeer rustig en het is flink klimmen en dalen. Na 40 km ben ik het even zat en krijg een lift voor ongeveer 10 km van een gezin in een lege bus en dus alle ruimte voor de fiets. In de plaats waar ze moeten zijn eet ik een soepie en ga weer verder. Ik kom op een soort plateau, dan weer dalen en klimmen en vervolgens weer een lange afdaling. De omgeving is zeker mooi en droog maar echt genieten….. ik weet het niet. Het kost me zoveel inspanning. Na 68 km fietsen hou ik het voor gezien in Choquilla, een gehucht maar je kan er wel slapen en daar is dan ook alles mee gezegd. Het is heel basic en er staan 3 bedden in, ze maakt het nog ff schoon en dan kan ik erin. De badkamer is ook al tig jaar niet meer gebruikt, er ligt een dikke laag zand-stof op de bril en de douche hangt er wel maar daar staan 2 kinderfietsen onder. Dus bij het kraantje een emmertje water en in de wc-ruimte een beetje wassen. Ha ha. Eten kan ik er niet en dus op m´n eigen kooktoestelletje een pak spagetteria bolognaise gekookt. Was even wennen, maar na een paar steekvlammen werd hij rustig. Tegen heug en meug zitten eten, weet niet goed waarom maar het smaakt me niet echt, maar je moet toch eten want anders val je de volgende dag van de fiets.

Na een redelijk goede nacht zit ik om half 7 al weer op de fiets. Gelukkig had ze yoghurt en met mijn eigen muesli had ik een redelijk ontbijt. Het eerste gedeelte is weer heerlijk vlak en naar beneden. Maar dit is altijd gevaarlijk want daarna moet je nl weer omhoog. De omgeving is erg mooi en afwisselend. Rotspartijen, vlaktes met lama´s, kloven waar droge rivierbeddingen lopen. Maar dat ook weer klimmen. Wat valt dat toch iedere keer weer tegen op deze hoogte. Zit steeds tussen de 3700 en 3900m en m´n hartslag loopt dan snel weer op naar de 160. Dus even stoppen en weer door, maar de benen lopen ook steeds sneller vol. Na 55 km ben ik in Ticatica en het is dan net half 12. Eet een soepie en informeer of er nog een bus naar Uyuni gaat. Want in dit dorp wil je nog niet dood gevonden worden. Ik heb geluk want er verschijnt eerder dan voorspeld een bus en ik kan mee. De fiets gaat onderin en ik zoek een plekje in de bus. De rit is prachtig, veel klimmen tot wel 4200m en dat doet de bus goed. Ik geniet van het uitzicht. In eerste instantie niet heel boeiend maar vlak voor Uyuni dalen we van het plateua af en hebben een prachtig uitzicht over de vallei van Uyuni en de zoutvlakte is in de verte te zien, zoook de vulkaan. Er hangen wel veel wolken en onderweg regende het ook een paar keer.

Rond half 4 ben ik in de stad en zoek een hotel voor 2 nachtjes. Even weer bijkomen en een toer boeken. Dat ga ik morgen doen. Ik ga voor 3 dgn en 2 nachten oppad. Maar meer hierover volgt in het volgende verslag. Vanmorgen de markt weer bezocht, werkerlijk prachtig, dat blijft leuk. Verder is Uyuni een stoffige, droge stad met hhheeeeeeeeeellllllll vveeeeeeeeeeellllllll toeristen, die ook allemaal toertjes boeken.

Tot over een paar dagen.
Gr Ellen