We zijn in Laos.
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
13 December 2014 | Laos, Viangxai
Sabadee, leesgenoten.
We zitten dus in Laos zoals de titel al luidde. We zijn van Moc Chau naar Sam Neua gefietst. Zo'n 360 km verderop.
Daar de omroeper weer aktief was zijn we weer vroeg vertrokken, We klimmen en klimmen en komen weer in de wolken en het is schandalig koud. We zien niets en de jassen gaan weer aan. 10 km voor Mai Chau eten we een warm noudle soepie en warmen onze handen bij een houtvuur. Het moet toch niet gekker worden hier in Azie. Mai Chau is redelijk toeristiche vanwege een homestay project. Wij boeken een heerlijke kamer bij Hotel Vally View. Super met heerlijke traagschuimmatrassen en goed eten. We blijven er 2 nachten. De eigenaar spreekt goed Engels en kunnen hem vragen waarom en wat er zoal omgeroepen wordt. Het is informatie over privinciale- en districtszaken op politiek gebied. Het vroege tijdstip is omdat het voor het werk moet. Je ziet hier ook geen kranten.
De vrije dag fietsen we door het achterland en bezoeken kleine dorpen waar het allemaal nog echt is.
Met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons heerlijke onderkomen en vervolgen de weg naar de grens. Het zou een makkelijke weg zijn langs de rivier maar ergens is het mis gegaan en belanden op de 15 C ipv de 15 A. We zijn alleen maar aan het klimmen. Het is hier wel heel mooi en zien de prachtigste vlinders, terrassen en vergezichten. De weg is ook heel rustig. We zien de zon zo nu en dan en dan is het meteen heerlijk warm. Een plattegrond langs de weg geeft ons duidelijkheid waar we zitten en waar het mis is gegaan.We zien "waterwheels", soort grote wielen met bakjes eraan die water uit de rivier opscheppen en op een hoger niveau geleegd worden. Zo wordt het land van water voorzien. We komen op de goede weg uit en dat is het belangrijkste. Bovendien hadden we dit moois allemaal niet gezien als we de 15 A hadden gehad. Het guesthouse in Canh Nang kan niet tippen aan afgelopen nacht, maar daar waren we al vanuit gegaan.
De volgende dag volgen we de rivier, het eerste stuk is mooi maar al snel weer een pittige klim met een wisselende kwaliteit weg. Veel stof en soms even wachten omdat ze de weg aan het omploegen zijn en dan is het lekker pruttig. We zien weer waterwheels en en varkensvervoer op de brommer. Het blijft leuk. Er wordt hier in dit gebied enorme veel met bamboe gedaan en je ziet iedereen hier ook druk mee. Kappen, vervoeren, zagen in grote brokken, kleine brokken, stokjes, reepjes en tenslotte tandenstokers. Alles maken ze hier van bamboe.
Mijn linker knie is wat gevoelig en dat fietst niet zo lekker. S'avonds een koud blikje drinken erop gedaan.
We eten bij een mevrouw die ons heel enthousiat roept maar deze keer komt het niet goed met de friedrice. We krijgen dingen voorgeschoteld waar we ons niet aan wagen en eten uiteindelijk wat witte rijst met groenten en rekenen snel af. Kopen nog wat fruit en vullen daar onze magen mee.
Onze laatste etappe naar de grens wordt een pittige met een klim van 25 km volgens een reisverslag van 2 andere fietsers. Dat blijkt reuze mee te vallen, de klimmetjes zijn goed te doen. Het is alleen de weg die net een grote bouwput is. We zijn al vroeg in de middag in Na Meo, een nietszeggend dorp en er is ook niets.
De volgende dag gaan we de grens over en alles verloopt weer lekker vlotjes. We wisselen onze laatste Dongs voor de Laos Kip tegen een goede koers. Het is er heel rustig en de weg naar Vieng Xai is easy going met soms een pittige klim van 12% steigen. Het zweet gutst uit je lijf. Hier in Vieng Xai blijven een dag en bezoeken de caves waar de mensen (23.000) gedurende 9 jaar in hebben gezeten toen ze door de Amerikanen tijdens de Secret War (1964-1973) werden gebombardeerd. Dit deden ze om te voorkomen dat Laos communistisch zou worden en de Ho Chimin trail te bombarderen. In dit gebied liggen de meeste bommen ooit gegooid. In de caves waren scholen, ziekenhuizen, bakkerijen etc, kortom alles om in te kunnen leven. Heel indrukwekkend.
Vandaag een kort ritje naar Sam Neua met een klim van 4 km. De knie doet het weer goed, gelukkig.
Het is hier alleen heel koud en dat maakt ons niet zo gelukkig. Hopen op betere temperaturen. Mensen zitten bij vuurtjes bij hun huis om warm te worden.
1588 km gefietst.
Mijn Tante Ali (zus van mijn moeder) is 6 dec overleden. Neef en nichten, gecondoleerd.
15 dec is mijn zus jarig, Alvast gefeliciteerd zus. Trudi ook op 16 dec en Ellen Boots op 18 dec en al die andere die ook jarig zijn in deze periode.
Tot de volgende keer.
Dikke kus, Ellen
We zitten dus in Laos zoals de titel al luidde. We zijn van Moc Chau naar Sam Neua gefietst. Zo'n 360 km verderop.
Daar de omroeper weer aktief was zijn we weer vroeg vertrokken, We klimmen en klimmen en komen weer in de wolken en het is schandalig koud. We zien niets en de jassen gaan weer aan. 10 km voor Mai Chau eten we een warm noudle soepie en warmen onze handen bij een houtvuur. Het moet toch niet gekker worden hier in Azie. Mai Chau is redelijk toeristiche vanwege een homestay project. Wij boeken een heerlijke kamer bij Hotel Vally View. Super met heerlijke traagschuimmatrassen en goed eten. We blijven er 2 nachten. De eigenaar spreekt goed Engels en kunnen hem vragen waarom en wat er zoal omgeroepen wordt. Het is informatie over privinciale- en districtszaken op politiek gebied. Het vroege tijdstip is omdat het voor het werk moet. Je ziet hier ook geen kranten.
De vrije dag fietsen we door het achterland en bezoeken kleine dorpen waar het allemaal nog echt is.
Met pijn in ons hart nemen we afscheid van ons heerlijke onderkomen en vervolgen de weg naar de grens. Het zou een makkelijke weg zijn langs de rivier maar ergens is het mis gegaan en belanden op de 15 C ipv de 15 A. We zijn alleen maar aan het klimmen. Het is hier wel heel mooi en zien de prachtigste vlinders, terrassen en vergezichten. De weg is ook heel rustig. We zien de zon zo nu en dan en dan is het meteen heerlijk warm. Een plattegrond langs de weg geeft ons duidelijkheid waar we zitten en waar het mis is gegaan.We zien "waterwheels", soort grote wielen met bakjes eraan die water uit de rivier opscheppen en op een hoger niveau geleegd worden. Zo wordt het land van water voorzien. We komen op de goede weg uit en dat is het belangrijkste. Bovendien hadden we dit moois allemaal niet gezien als we de 15 A hadden gehad. Het guesthouse in Canh Nang kan niet tippen aan afgelopen nacht, maar daar waren we al vanuit gegaan.
De volgende dag volgen we de rivier, het eerste stuk is mooi maar al snel weer een pittige klim met een wisselende kwaliteit weg. Veel stof en soms even wachten omdat ze de weg aan het omploegen zijn en dan is het lekker pruttig. We zien weer waterwheels en en varkensvervoer op de brommer. Het blijft leuk. Er wordt hier in dit gebied enorme veel met bamboe gedaan en je ziet iedereen hier ook druk mee. Kappen, vervoeren, zagen in grote brokken, kleine brokken, stokjes, reepjes en tenslotte tandenstokers. Alles maken ze hier van bamboe.
Mijn linker knie is wat gevoelig en dat fietst niet zo lekker. S'avonds een koud blikje drinken erop gedaan.
We eten bij een mevrouw die ons heel enthousiat roept maar deze keer komt het niet goed met de friedrice. We krijgen dingen voorgeschoteld waar we ons niet aan wagen en eten uiteindelijk wat witte rijst met groenten en rekenen snel af. Kopen nog wat fruit en vullen daar onze magen mee.
Onze laatste etappe naar de grens wordt een pittige met een klim van 25 km volgens een reisverslag van 2 andere fietsers. Dat blijkt reuze mee te vallen, de klimmetjes zijn goed te doen. Het is alleen de weg die net een grote bouwput is. We zijn al vroeg in de middag in Na Meo, een nietszeggend dorp en er is ook niets.
De volgende dag gaan we de grens over en alles verloopt weer lekker vlotjes. We wisselen onze laatste Dongs voor de Laos Kip tegen een goede koers. Het is er heel rustig en de weg naar Vieng Xai is easy going met soms een pittige klim van 12% steigen. Het zweet gutst uit je lijf. Hier in Vieng Xai blijven een dag en bezoeken de caves waar de mensen (23.000) gedurende 9 jaar in hebben gezeten toen ze door de Amerikanen tijdens de Secret War (1964-1973) werden gebombardeerd. Dit deden ze om te voorkomen dat Laos communistisch zou worden en de Ho Chimin trail te bombarderen. In dit gebied liggen de meeste bommen ooit gegooid. In de caves waren scholen, ziekenhuizen, bakkerijen etc, kortom alles om in te kunnen leven. Heel indrukwekkend.
Vandaag een kort ritje naar Sam Neua met een klim van 4 km. De knie doet het weer goed, gelukkig.
Het is hier alleen heel koud en dat maakt ons niet zo gelukkig. Hopen op betere temperaturen. Mensen zitten bij vuurtjes bij hun huis om warm te worden.
1588 km gefietst.
Mijn Tante Ali (zus van mijn moeder) is 6 dec overleden. Neef en nichten, gecondoleerd.
15 dec is mijn zus jarig, Alvast gefeliciteerd zus. Trudi ook op 16 dec en Ellen Boots op 18 dec en al die andere die ook jarig zijn in deze periode.
Tot de volgende keer.
Dikke kus, Ellen
-
13 December 2014 - 09:17
Gretha Postma:
Hoi Ellen en Bert,
Wat is het toch leuk om jullie verhalen te lezen, hier is het ook snert weer storm en regen, maar dat past wel in ons landje. Sinds kort hebben wij een jonge Jack Russel (van Liz en Teun) over de vloer en ben druk bezig om haar zinnelijk te krijgen. Ernstige klus bij deze dame (Doortje). Nog veel fiets plezier en wij doen het jullie niet na.
Kus Gretha en Hans -
13 December 2014 - 11:21
Boudewijn Ruijs:
Ha die Ellen, wat een leuke belevenissen weer. Houdt Bert je een beetje bij? Boudewijn -
13 December 2014 - 18:28
Jan En Netty:
Ha die Ellen en Bert,
Weer een leuk verslag om te lezen. Mazzel dat je knie het weer doet want anders ben je gauw uitgefietst. We zijn net klaar met het versieren van de kerstboom en de buitenverlichting in de hazelaar. Vandaag hebben we nog een opklapbedje opgehaald. De kinderen worden ook groter dus er kan weer een ledikantje weg. Zo blijf je lekker bezig. Maar dat is niet erg. Jij ook nog gecondoleerd met tante Ali.
Nou luitjes, geniet er maar weer van met volle teugen. Tot de volgende keer.
Dikke knuffel. Jan en Netty -
15 December 2014 - 21:24
Ineke:
Hoi Ellen en Bert,
allereerst gecondoleerd met het verlies van je tante Ali, goed dat je er voor de vakantie nog geweest bent Ellen!
Regen en wind op dit moment in Nederland, bij jullie ook zo te lezen. Alleen zit zon en warmte er bij ons niet in! Hopelijk heel snel bij jullie wel, dat maakt het fietsen iets aangenamer, is het niet Bert?
Houd moed!
Liefs Ineke -
16 December 2014 - 15:56
Trudi:
Hi Ellen!
Bedankt voor je felicitaties, erg lief!
Ik zie er net zo oud uit als dat ik nu in cijfers ben.
Heel veel plezier, pas op en niet met vreemde mannen praten! Voor je het weet zit je in een kooitje achter op een brommert.
Groetjes
Trudi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
