Van Dien Bien naar Moc Chau.

Helleu daar ben ik weer.

We hebben Dien Bien verlaten met een flinke klim om uit dit dal te komen. Daarna gaat de weg op en neer en is vrij rustig. Houden wij van. We genieten weer van alles en de bevolking is enthousiast als we voorbij fietsen. Er wordt veel gehellood. Vaak hebben ze je al van ver in de gaten voordat jij hen ziet. Schoolkinderen fietsen een stukje met ons mee tot ze thuis zijn of afslaan. Giebel giebel, wat een pret. Ook zien we een stel gedetineerden aan het werk met een gewapende bewaker. Ze waren duidelijk herkenbaar aan hun dwarsgestreepte pyama's. Na 81 km komen we in Tuan Giao waar we een fietsers guesthaus vinden. De eigenaar maakt van alle gasten foto's en laat al zijn boeken zien. Wij staan er nu ook in. In de stad is het een drukte van uit school komende kinderen, brommers en marktkooplui die langs de kant van de weg hun waar verkopen. Deze regio kent het 'knotjes' kapsel met een speld erop.
De volgende dag fietsen we naar Son La, 88km verderop. Bert heeft niet zo lekker geslapen vanwege de omroeper en mijn gesnurk. De klim is er een van de eerste catagorie en we komen in de mist en dus de windjacks aan bij een koude afdaling en weinig zicht. Jammer. Halverwege eten we een lekker noodlesoepie om de zouten weer een beetje aan te vullen. Daarna is het nog 25 km naar Son La. Een grote stad. We blijven hier een dag en bezoeken een cave. Niet echt bijzonder. Ik ga naar de kapper en voor 19 euro wordt er gewassen, geknipt en een kleurtje erin. Het zit super naar m'n zin en de kapper vondt het super leuk. Ze waren bijna 2 uur bezig.
We gaan er weer vandoor en voordat we Son La uit zijn heb ik mijn varkens en hanen op de brommer gefotografeerd. Het is bewolkt en een stevige wind tegen.Ook is het druk en begint het zelfs te motregenen. Waar blijft die Aziatische zon? Na een afdaling wordt het iets aangenamer en komen we in Yen Chau. Als ik s'middags door het stadje loop ligt er weer een hond in stukken voor de verkoop. Wij eten vegetarische fried rice vanavond. Rond 21u worden onze oren gekweld door KARAOKE gejengel. Help, dit is zo vals niet om aan te horen. Gelukkig duurt het maar een uur.
Vanmorgen vroeg on 5.30 begon de omroeper weer zijn best te doen. Waar zullen ze het over hebben?
We fietsen naar Moc Chau dat op een plateau ligt en dus gaan we gedurende de ochtend geleidelijk omhoog en krijgen weer mooie vergezichten te zien. We passeren diverse hangbruggen van bamboe met een stalen ophanging. Was ik hier 11 jaar geleden ook? Zou zomaar kunnen.
Er wordt langs de kant van de weg een koe geroosterd voor een bruiloft en het varken ligt ook al klaar voor zijn ondergang, terwijl de mannen de feesttent aan het opzetten zijn. Als we op het plateau zijn rijden we meteen Moc Chau al binnen, 20 km eerder dan de kaart aan geeft. Bert snapt er niets meer van.
We hebben er inmiddels ruim 1200km opzitten verdeeld over 18 fietsdagen.
Gister heeft Bert een mooie, heftige route uitgestippelt m.b.v. een site (vietnamcyling weg 217 van Hanoi naar Luangpraban in Laos) om zo snel mogelijk naar Laos te gaan. Grensovergang NaMeo. Het schijnt erg mooi te zijn maar ook wel heftig. We zullen het zien en beleven en jullie gaan er van horen wat dat is wat wij de komende dagen gaan doen.
Zie voor Bert zijn verhaal en foto's www.extreme4fun.nl

Iedereen een fijne Sinterklaas vanavond en tot horens.
Groetjes Ellen en Bert.