The World´s Most Dangerous Road and Zippflying
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
11 November 2012 | Bolivia, Uyuni
Hola, daar ben ik weer, nu vanuit La Paz.
Ben hier woensdag aangkomen vanuit Oruro. Nadat ik op de fiets naar het busstation ben gefietst zat ik na 3x knipperen met m´n ogen al in de bus en mijn fiets onderin. De rit duurde ruim 3 uur en de keuze was weer juist want het was poepie druk op de weg. Toen we La Paz inreden weet je niet wat je ziet. De buitenwijken liggen op een soort plateau en het centrum in de kom en daar kijk je dan ook in. Heel indrukwekkend en druk, niet normaal nog ergen dan Bangkok. Alles rijdt alle kanten op en er is nog geen speld ruimte tussen sommige auto´s. Voor deze situatie gebeuren er relatief gezien weinig ongelukken/aanrijdingen. Nou zitten de meeste auto´s wel aardig vol gedeukt dus valt het ook niet echt op of er een deukje meer of minder in zit. Met de taxi naar Raul en Linda gegaan en daar hartelijk ontvangen. Ik heb een eigen kamer en badkamer die beneden is. Best wel even wennen zo thuis bij iemand. Maar ze zijn heel aardig en zeer gastvrij, doe alsof je thuis bent.
De volgende dag ga ik mijn tripjes regelen voor de komende 2 weken. Ga met de truffi, soort goedkope taxi waar je met meerdere in zit, naar het centrum. Hier zoek ik het reisbureau op die mijn trip naar de jungle en pampa moet gaan regelen. Eerst lijkt het niet te gaan lukken daar er geen plek is in het vliegtuig, maar aan het eind van de dag is het toch gelukt en vlieg ik 13 nov naar Rurrenabaque en kom de 20ste weer terug.
Dat geeft me tijd om daarvoor de Death road te doen en dat heb ik dus gisteren gedaan.
Om 6u op en half 7 zit ik in de truffi. We verzamelen met 14 pers. in cafe Alexander waar ik nog even ontbijt en kennis maak met de gids en andere gasten. Leuke groep. We vertrekken met de bus met bovenop de fietsen naar La Cumbre op 4700m. Hier krijgen we instructies over de fiets en moeten even rondrijden ( nou Bert niet de allerbeste kwaliteit fietsen hoor, van jou zou ik er niet op mogen fietsen denk) maar de remmen werken. Daarna gaan we van start voor de eerste 20 km afdalen over asfalt. Dit is kicken en we stoppen regelmatig om even van de uitzichten te kunnen genieten en foto´s te nemen. Marcos, onze gids uit australie, drukt ons goed op het hart om niet ongecontroleerd te fietsen anders wordt je zo in de bus gezet. Dan volgt er 8 km klimmen maar dat doen we met de bus omdat er geen meerderheid is die het wil fietsen. Na die 8 km worden we weer op de fiets gezet en begint de echte onverharde afdaling. We doen steeds een stuk en dat krijgen we weer instructie over het volgende stuk. Dit ook om de groep weer bij elkaar te brengen daar het niveau verschil toch wel groot is. De bus rijdt als bezem achteraan en daar kun je ten aller tijden in als je wilt. Ook wordt er een cd gemaakt over de tocht, dus regelmatig op de foto en video. De uitzichten zijn werkelijk prachtig, ook al is er op het hart gedrukt niet naar de omgeving te kijken maar op de weg te letten. Daar ik meestal voor in de groep fiets, stop ik zo nu en dan om mijn eigen foto´s te nemen en zo toch iets meer te zien dan alleen maar de weg. Het is werkelijk adembenemend mooi. We treffen het ook nog eens met het weer en naar mate we lager komen wordt het ook steeds warmer en gaat er steeds meer uit. We krijgen regelmatig iets te eten en te drinken en je merkt dat er meer zuurstof in de lucht zit naar mate we lager komen, echt een verschil. Rond 15u zijn we beneden in Yolosa op 1200m Wat een geweldige toch en ervaring, zolang afdalen.
Daarna de volgende activiteit, Zippflying. Aan een kabel over een dal en dat in 3 gedeeltes. Het eerste gedeelte ga ik haedfirst en dat doe je met een instructeur omdat je met je buik naar beneden hangt, heb ik op de film, heel gaaf. De andere 2 gedeelten doe ik zittend, omdat de andere ook graag headfirst willen. Ook dit is onwijs gaaf en helemaal niet eng. Bungyjumpen was vvveeeeeeeeelll enger.
Na al deze adrenaline-activiteiten gaan we naar een opvangtuin voor dieren, zeer primitief, en daar eten we en kunnen we douchen. Daarna volgt er nog een 3,5 u lange terugrit met de bus over dezelfde weg als we gekomen zijn. Kunnen we nog eens rustig van de uitzichten genieten. Helaas begint het dan te regenen en komen zo nu en dan in de wolken. Ik zit aan de buiten zijde in de bus en soms is de weg zo smal dat je zo de afgrond in kijkt, dit is nog enger dan met de fiets, nu ben je aan de chauffeur overgeleverd. Gelukkig heeft hij het vaker gedaan. Rond 20u zijn we weer in La Paz en als we binnen komen rijden is het net of er duizenden briljanten liggen, zo mooi al die lichtjes.
Neem afscheid van de groep en neem de taxi weer naar huis, einde van een schitterende dag met weer veel nieuwe ervaringen.
Ik bericht jullie weer na mijn jungle-pampatocht, tot dan.
Knuffels, Ellen
Ben hier woensdag aangkomen vanuit Oruro. Nadat ik op de fiets naar het busstation ben gefietst zat ik na 3x knipperen met m´n ogen al in de bus en mijn fiets onderin. De rit duurde ruim 3 uur en de keuze was weer juist want het was poepie druk op de weg. Toen we La Paz inreden weet je niet wat je ziet. De buitenwijken liggen op een soort plateau en het centrum in de kom en daar kijk je dan ook in. Heel indrukwekkend en druk, niet normaal nog ergen dan Bangkok. Alles rijdt alle kanten op en er is nog geen speld ruimte tussen sommige auto´s. Voor deze situatie gebeuren er relatief gezien weinig ongelukken/aanrijdingen. Nou zitten de meeste auto´s wel aardig vol gedeukt dus valt het ook niet echt op of er een deukje meer of minder in zit. Met de taxi naar Raul en Linda gegaan en daar hartelijk ontvangen. Ik heb een eigen kamer en badkamer die beneden is. Best wel even wennen zo thuis bij iemand. Maar ze zijn heel aardig en zeer gastvrij, doe alsof je thuis bent.
De volgende dag ga ik mijn tripjes regelen voor de komende 2 weken. Ga met de truffi, soort goedkope taxi waar je met meerdere in zit, naar het centrum. Hier zoek ik het reisbureau op die mijn trip naar de jungle en pampa moet gaan regelen. Eerst lijkt het niet te gaan lukken daar er geen plek is in het vliegtuig, maar aan het eind van de dag is het toch gelukt en vlieg ik 13 nov naar Rurrenabaque en kom de 20ste weer terug.
Dat geeft me tijd om daarvoor de Death road te doen en dat heb ik dus gisteren gedaan.
Om 6u op en half 7 zit ik in de truffi. We verzamelen met 14 pers. in cafe Alexander waar ik nog even ontbijt en kennis maak met de gids en andere gasten. Leuke groep. We vertrekken met de bus met bovenop de fietsen naar La Cumbre op 4700m. Hier krijgen we instructies over de fiets en moeten even rondrijden ( nou Bert niet de allerbeste kwaliteit fietsen hoor, van jou zou ik er niet op mogen fietsen denk) maar de remmen werken. Daarna gaan we van start voor de eerste 20 km afdalen over asfalt. Dit is kicken en we stoppen regelmatig om even van de uitzichten te kunnen genieten en foto´s te nemen. Marcos, onze gids uit australie, drukt ons goed op het hart om niet ongecontroleerd te fietsen anders wordt je zo in de bus gezet. Dan volgt er 8 km klimmen maar dat doen we met de bus omdat er geen meerderheid is die het wil fietsen. Na die 8 km worden we weer op de fiets gezet en begint de echte onverharde afdaling. We doen steeds een stuk en dat krijgen we weer instructie over het volgende stuk. Dit ook om de groep weer bij elkaar te brengen daar het niveau verschil toch wel groot is. De bus rijdt als bezem achteraan en daar kun je ten aller tijden in als je wilt. Ook wordt er een cd gemaakt over de tocht, dus regelmatig op de foto en video. De uitzichten zijn werkelijk prachtig, ook al is er op het hart gedrukt niet naar de omgeving te kijken maar op de weg te letten. Daar ik meestal voor in de groep fiets, stop ik zo nu en dan om mijn eigen foto´s te nemen en zo toch iets meer te zien dan alleen maar de weg. Het is werkelijk adembenemend mooi. We treffen het ook nog eens met het weer en naar mate we lager komen wordt het ook steeds warmer en gaat er steeds meer uit. We krijgen regelmatig iets te eten en te drinken en je merkt dat er meer zuurstof in de lucht zit naar mate we lager komen, echt een verschil. Rond 15u zijn we beneden in Yolosa op 1200m Wat een geweldige toch en ervaring, zolang afdalen.
Daarna de volgende activiteit, Zippflying. Aan een kabel over een dal en dat in 3 gedeeltes. Het eerste gedeelte ga ik haedfirst en dat doe je met een instructeur omdat je met je buik naar beneden hangt, heb ik op de film, heel gaaf. De andere 2 gedeelten doe ik zittend, omdat de andere ook graag headfirst willen. Ook dit is onwijs gaaf en helemaal niet eng. Bungyjumpen was vvveeeeeeeeelll enger.
Na al deze adrenaline-activiteiten gaan we naar een opvangtuin voor dieren, zeer primitief, en daar eten we en kunnen we douchen. Daarna volgt er nog een 3,5 u lange terugrit met de bus over dezelfde weg als we gekomen zijn. Kunnen we nog eens rustig van de uitzichten genieten. Helaas begint het dan te regenen en komen zo nu en dan in de wolken. Ik zit aan de buiten zijde in de bus en soms is de weg zo smal dat je zo de afgrond in kijkt, dit is nog enger dan met de fiets, nu ben je aan de chauffeur overgeleverd. Gelukkig heeft hij het vaker gedaan. Rond 20u zijn we weer in La Paz en als we binnen komen rijden is het net of er duizenden briljanten liggen, zo mooi al die lichtjes.
Neem afscheid van de groep en neem de taxi weer naar huis, einde van een schitterende dag met weer veel nieuwe ervaringen.
Ik bericht jullie weer na mijn jungle-pampatocht, tot dan.
Knuffels, Ellen
-
11 November 2012 - 16:33
Elsie:
Engerd, dat zou ik nou nooit doen. Al maakt het natuurlijk wel uit aan welke buik je hangt! Haha kus elsie -
11 November 2012 - 16:43
Peter:
Hoi tante!
Mooie plaatjes geschoten! Ik ben ook erg benieuwd naar de video van het Zippflying avontuur.
Veel plezier weer verder!
Gr. Peter -
11 November 2012 - 16:52
Monique:
Dag Ellen,
Fantastisch, wat een leuk verhaal over je ervaringen. Je mening over jezelf zeker een beetje bijgesteld nu je die andere fietsers hebt meegemaakt. En weer veel ervaringen rijker, geweldig hoor.
Ga zo door en heb het goed, het lijkt me toch dat het allemaal door je hoofd heen en weer boldert zo veel achter elkaar. Veel plezier verder, groet,
Monique -
11 November 2012 - 17:05
Patricia Leushuis:
Ha die Ellen,
ook ik heb me aangemeld op jou site. Hopelijk geen bezwaar. wouw, wat ben jij een kanjer zeg. ongeveer nu een jaar geleden heb ik sinds jaren weer gefiets. Voor de eerste keer samen met jou vanuit het rrc. Super spannend voor mij en zoals je in een van je verslagen zelf al zegt, fietsen is vrijheid. Vol trots wilde ik je dan ook gaan vertellen van al mijn fietsavonturen (e-bike natuurlijk, maar toch) den Haag, Delft, hoek van holland, noem maar op ik fiets weer, maar toen hoorde ik van jou avontuur en doe er verder het zwijgen maar toe. Geniet daarom dubbel en dwars van je geweldige avonturen. Had graag met je meegefiets maar ben alleen bang dat je me dan niet had kunnen bijhouden.
hoop wel dat je tomaten bij je hebt, want zoals je weet komen die overal van en te pas.
nou geweldig mens hoop ooit nog eens samen met je te fietsen
blijf genieten en een dikke tomatenknuffel van mij,
Patricia Leushuis -
11 November 2012 - 18:57
Jezus:
ha zus, over avonturen gesproken!! mooie foto's tot skype jezus -
11 November 2012 - 19:03
Mieke:
he ellen, wat fijn om je avonturen weer te volgen.we hebben hier vanavond st. maarten het is hardstikke druk en voor 11 nov een hele mooie avond. -
11 November 2012 - 19:11
Berna:
Jee El je maakt weer heel wat mee. Blij om te lezen dat je weer goed terechtkomt.
Leuk om je belevenissen te lezen. Mooie foto's! -
11 November 2012 - 19:11
Berna:
Jee El je maakt weer heel wat mee. Blij om te lezen dat je weer goed terechtkomt.
Leuk om je belevenissen te lezen. Mooie foto's! -
11 November 2012 - 19:19
Lianne:
Wat een mooie plaatjes. En wat kijk je uitdagend bij die laatste waar je aan de rand van de afgrond zit.;) -
11 November 2012 - 20:19
Lida:
Hoi El! Om in jouw woorden te spreken......wat een ONWIJS gave foto's. Ben weer erg onder de indruk!
Hier is de St Maartendrukte net voorbij. Ook heb ik al 4 x geschaatst. Wel even een heel andere wereld he? Do enjoy your things!!!and live your dreams......
-
11 November 2012 - 21:20
Trudi:
ola Ellen, weer van je verslag genoten en ja ik moet het zeggen je bent werkelijk voor geen kleintje vervaard! Phoe phoe dat kampeerverhaal op de zoutvlakte dat was wel een beetje eng hoor, kijk je uit voor nachtelijke bezoekers op je jungle-pampatocht? Wel geniet van je laatste vrije dagen en we zien weer uit naar je volgende verhaal! Liefs Trudi -
11 November 2012 - 21:34
Tiny:
Whahaha ben blij dat je heelhuids beneden bent gekomen! Wat een avontuur, gaaf hoor!! En prachtige foto's. Heel erg veel plezier in de jungle komende week! Dikke x en g*dver... Niet uit je kano pleuren hè! -
12 November 2012 - 07:00
Erik:
Hallo Jezus van m'n moeder,
Wat maak je leuke dingen mee! Zippflying heb ik ook veel gedaan maar dan in zuid-Duitsland en NL. maar jij hebt wel iets mooiere uitzichten!
Downhill cycling in 'zo'n land' hoor op een gammele fiets, als de remmen het maar doen inderdaad.
Veel plezier nog! -
12 November 2012 - 11:52
Sandra:
Hoi Ellen,
Leuk te lezen dat je het weer goed hebt. ik ben afgelopen week weeer begonnen met werken en haak ook weer aan bij je reisverslagen,
groet, Sandra -
12 November 2012 - 13:07
Marja:
Hoi Ellen,
Zo... ik ben weer bij.
Ik liep 3 verslagen achter. Ik was nl. op vakantie. Niet zo spectaculair als die van jou. Maar wel lekker.
Het is weer ontzettend leuk je belevenissen te lezen. En je bent helemaal geen watje om in de bus/auto te stappen. Je moet wel steeds blijven overwegen of het verantwoord is wat je gaat doen. Gelukkig ben je oud en inmiddels wijs genoeg geworden. Geniet daar nog lekker van je avontuur, dan doe ik het van je verslagen.
Groet Marja
-
15 November 2012 - 10:56
W&W:
Hoi Ellen - Je omschrijving van het verkeer en de gedeukte auto's in La Paz doen mij denken aan ons bezoek in New Delhi, India. Ook een chaos 1ste klas en geen vervoermiddel zonder deuk!
Ook de drukte op de wegen is overal hetzelfde in de wereld. Zeker in relatief dun bevolkte grote landen laat de infrastructuur te wensen over. De overheid loopt bijna altijd achter de feiten aan; de welvaart nam (voor de crisis) toe en daarmee het aantal auto's. Gevolg: wegen slibden dicht en daarna werd de infrastructuur aangepakt. Bestaande locale wegen worden verbreed, maar knelpunten (dorpen) worden niet vermeden, enz. enz. De behoefte aan zesbaanswegen denkt men vaak op te lossen door levensgevaarlijke driebaanswegen aan te leggen. En iedereen lijkt altijd maar naar de grote stad te moeten. Misschien moet je een helm kopen met een zwaailicht sirene er op.
3500 m afdalen. Dat moet een geweldige ervaring zijn. Zoiets met je beleven om het goed te begrijpen. En dan het Zippflyen. Lijkt me ook heel gaaf.
Weet je wat ook heel leuk is? Met de bus door de bergen rijden en aan de buitenkant zitten. In de bocht lekker overhangen en dan honderden meters diep in het ravijn kijken (onze trip in de Himalaya). En als je dan een goed keek, dan zag je heel diep onder je toch nog wel eens een gesneuvelde bus liggen.......
Nog veel plezier en tot horens.
W&W -
24 November 2012 - 19:06
Annette:
Wauw, wat een kik dat je dit gedaan hebt zeg, maar ook lekker dat je dit avontuur weer achter de rug hebt! Xxx -
24 November 2012 - 23:08
Marieke:
Wat maak je weer een mooie en spannende dingen mee. En dan de foto's erbij! Veel plezier. Groeten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
