Van Sapa naar Dien Bien
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
30 November 2014 | Vietnam, Dien Bien Phu
Hoi Allen
We zijn inmiddels een week verder en weer heel wat mooie dingen gezien en avonturen beleefd.
We moesten de Tram Ton Pas over en dat was meteen een klim van 15 km, best pittig om mee te beginnen. Maar gelukkig gevolgd door een 20 km lange afdaling. Dat is dan weer extra genieten. We rijden door een prachtig berggebied en genieten van de mooie vergezichten. We ontmoeten hier een Zuid-Koreaan op een vouwfiets die aan het "geuzen" is. Ook steekt er een slang van 1.5m over en die wordt voor mijn ogen plat gereden door een minibus. Zonde.
In Phong Tho vinden we een hotel en lopen nog wat rond over de markt en scoren nog wat te eten.
Volgens de kaart is het 70 km naar Pa So maar na 35 km zijn we daar al. Bert snapt er helemaal niets meer van. We fietsen verder langs een rivier en de weg gaat op en neer. Ook deze weg is under construction en we moeten soms behoorlijk stof happen als er weer een vrachtwagen langs komt.
De bevestiging van mijn zadel op de zadelpen is ingescheurd en dus een probleem. We kijken uit naar een nieuwe zadelpen, maar dat is niet zomaar gereregeld.
In Muang Lay lukt het een zadelpen te scoren en kopen deze voor 3.50 euro. Zolang de oude nog zit laten we het zo, maar hebben nu een reserve. We blijven hier een nacht en dit wordt de ergste uit onze overnachtingen tot nu toe. Een omroeper blerd de hele avond door een microfoon afgewisseld door jengel muziek, daarna gaat de karaoke van start tot 1.30 s'nachts en vervolgens begint om 5u de omroeper weer. Tot slot wordt er om 6.45 op de deur gebonkt omdat we een handtekening moeten zetten onder een regestratieformulier en beginnen bouwvakkers het hotel af te breken. Althans zo voelde het. Snel wegwezen dus.
De weg die we volgens gaat weer langs de rivier en na 25 km klimmen gaan we een pas over. Eten verse annanas en gaan als een speer weer naar beneden. Het is hier echt ontzettend mooi. We rijden door kleine dorpen waar vrouwen in kleurige klederdracht zitten te borduren en negen van de tien keer met een kleine op de rug. Kinderen staan naar ons te zwaaien en roepen 'hello'. Wat is het toch leuk om dit echte leven mee te maken en niet die toeristische namaak cultuur waar het om verkoop van tasjes ên kleedjes gaat.
Gister in Dien Bien Phu aangekomen na weer een prachtige fietsdag. Boeren ploegen hun landje om met behulp van de buffel voor de volgende ríjstoogst. Ook het irrigatiesysteem op de terrassen zitten vernuftig in elkaar zodat overal water staat.
Huizen varieren in kwaliteit, van hout naar beton, op palen met opslag eronder. Hutjes met rieten daken of muren van opgedroogde modder/poep op het platteland tot redelijk modern in de grotere steden.
Op een pas, waar Bert de fietsen afspuit moet ik op een weegschaal gaan zitten en moeten ze lachen als de wijzer over de 75 kilo gaat. De vrouwen hier wegen amper 50 kilo denk ik.
Rond het middaguur rijden we Dien Bien binnen en gaan voor 2 nachten in een luxe hotel, kamer met bad. Lekker hoor.
Vanmorgen heerlijk kunnen uitslapen en zonder lawaai de nacht door gekomen, wat een verademing.
Nou, jullie zijn weer bij. Tot de volgende keer.
Groetjes, Ellen en Bert.
PS Alle jarigen, alvast gefeliciteerd en fijne sinterklaas. Hebben we hier geen last van.
We zijn inmiddels een week verder en weer heel wat mooie dingen gezien en avonturen beleefd.
We moesten de Tram Ton Pas over en dat was meteen een klim van 15 km, best pittig om mee te beginnen. Maar gelukkig gevolgd door een 20 km lange afdaling. Dat is dan weer extra genieten. We rijden door een prachtig berggebied en genieten van de mooie vergezichten. We ontmoeten hier een Zuid-Koreaan op een vouwfiets die aan het "geuzen" is. Ook steekt er een slang van 1.5m over en die wordt voor mijn ogen plat gereden door een minibus. Zonde.
In Phong Tho vinden we een hotel en lopen nog wat rond over de markt en scoren nog wat te eten.
Volgens de kaart is het 70 km naar Pa So maar na 35 km zijn we daar al. Bert snapt er helemaal niets meer van. We fietsen verder langs een rivier en de weg gaat op en neer. Ook deze weg is under construction en we moeten soms behoorlijk stof happen als er weer een vrachtwagen langs komt.
De bevestiging van mijn zadel op de zadelpen is ingescheurd en dus een probleem. We kijken uit naar een nieuwe zadelpen, maar dat is niet zomaar gereregeld.
In Muang Lay lukt het een zadelpen te scoren en kopen deze voor 3.50 euro. Zolang de oude nog zit laten we het zo, maar hebben nu een reserve. We blijven hier een nacht en dit wordt de ergste uit onze overnachtingen tot nu toe. Een omroeper blerd de hele avond door een microfoon afgewisseld door jengel muziek, daarna gaat de karaoke van start tot 1.30 s'nachts en vervolgens begint om 5u de omroeper weer. Tot slot wordt er om 6.45 op de deur gebonkt omdat we een handtekening moeten zetten onder een regestratieformulier en beginnen bouwvakkers het hotel af te breken. Althans zo voelde het. Snel wegwezen dus.
De weg die we volgens gaat weer langs de rivier en na 25 km klimmen gaan we een pas over. Eten verse annanas en gaan als een speer weer naar beneden. Het is hier echt ontzettend mooi. We rijden door kleine dorpen waar vrouwen in kleurige klederdracht zitten te borduren en negen van de tien keer met een kleine op de rug. Kinderen staan naar ons te zwaaien en roepen 'hello'. Wat is het toch leuk om dit echte leven mee te maken en niet die toeristische namaak cultuur waar het om verkoop van tasjes ên kleedjes gaat.
Gister in Dien Bien Phu aangekomen na weer een prachtige fietsdag. Boeren ploegen hun landje om met behulp van de buffel voor de volgende ríjstoogst. Ook het irrigatiesysteem op de terrassen zitten vernuftig in elkaar zodat overal water staat.
Huizen varieren in kwaliteit, van hout naar beton, op palen met opslag eronder. Hutjes met rieten daken of muren van opgedroogde modder/poep op het platteland tot redelijk modern in de grotere steden.
Op een pas, waar Bert de fietsen afspuit moet ik op een weegschaal gaan zitten en moeten ze lachen als de wijzer over de 75 kilo gaat. De vrouwen hier wegen amper 50 kilo denk ik.
Rond het middaguur rijden we Dien Bien binnen en gaan voor 2 nachten in een luxe hotel, kamer met bad. Lekker hoor.
Vanmorgen heerlijk kunnen uitslapen en zonder lawaai de nacht door gekomen, wat een verademing.
Nou, jullie zijn weer bij. Tot de volgende keer.
Groetjes, Ellen en Bert.
PS Alle jarigen, alvast gefeliciteerd en fijne sinterklaas. Hebben we hier geen last van.
-
30 November 2014 - 08:45
W&W:
Hoi Ellen en Bert - jullie vorig verslag heb ik 4 keer binnengekregen, maar kon het helaas niet openen.
Mooi verslag, zie de natuur in gedachten voor me. Echt genieten, dat is het zeker.
Gaan jullie nog iets zien m.b.t. Dien Bien Phu
The longest, most furious battle of the French Expeditionary Corps in the Far East.
170 days of confrontation??
Hier alle OK. Het zal mij benieuwen wat de invloed is op het toerisme na de coup.
Groeten,
W&W -
30 November 2014 - 08:47
Sanne:
Wat klinkt het heerlijk om daar te zijn! Geniet van jullie avonturen, xx Sanne -
30 November 2014 - 10:48
Peter En Janny:
Klinkt goed allemaa,l nog veel plezier. -
30 November 2014 - 14:04
Steffi:
Haha, ik zie het al voor me, jullie in zo'n hotel met constant dat geschreeuw! Gelukkig nu weer bij kunnen slapen :)
Hier zakken de temperaturen richting 0, en blijkt er in Zoeterwoude ook Vogelgriep uitgebroken te zijn. Voor jullie lekker ver van je bed, dus blijven genieten daar!
Groetjes, ook van Niels! -
01 December 2014 - 16:58
Monique:
Wat is het toch leuk allemaal te lezen, comfortabel op vakantie voor mij.
Het vorige verslag was met een veelheid verstuurd maar niet te openen, deze keer dus wel.
Mooie foto's ook weer erbij.
Nog veel plezier en groeten. -
03 December 2014 - 20:30
Okķi Tuinboon:
Leuk om tussen de echte Aziaten verblijven. Zeker samen lijkt geen berg te hoog ..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
