Titicaca
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
28 November 2012 | Bolivia, Uyuni
Hola, daar ben ik weer, nu vanuit Puno, een plaats aan het Titicacameer.
Maar eerst terug naar La Paz. Daar op 23 nov. afscheid genomen van Linda en Raul (groeten aan Randi en Albert, bij deze). Met de taxi naar het busstation, eerst nog weer de verkeerde, dus weer in een taxi en naar het goede station. Daar in de bus richting Copacabana, niet te verwarren met die uit Brazilie. Zou eerst uitstappen nadat de ergste drukte voorbij zou zijn, maar toch blijven zitten en daarmee een hele lange klim vermeden. Op een gegeven moment zie je in de verte blauw en dat bleek het Titicacameer te zijn, erg mooi. Dus kijk ik ´s avonds vanuit een hotelkamer uit over het Titicacameer.Eet ´s avonds aan het meer met een prachtige zonsondergang. De volgende dag ga ik met een boot naar isla del Sol, één van de eilanden. Hier een daghike gedaan met hele mooie uitzichten over het meer. Je eindigd de dag in Yumani en daar is het algemene ezel-uitlaat-dag. Alle ezels plus hun eigenaren dalen af naar de haven om daar hun bestellingen op te halen. De ezels stormen het water in om te drinken en ook een paar lama´s doen stoer mee. Alleen staan die met de achterpoten wijdt en laten de dropjes in het water vallen. Na het bad worden ze opgeladen en gaan de heuvel weer op en vertrekken wij weer naar het vaste land.
De volgende dag laad ik de fiets weer op en vertrek in de vroege morgen richting de grens die na 8 km al bereikt is. Alles verloopt vlotjes en fiets zo langs de oever van het Titicacameer Peru in. Het is een beetje bewolkt en wel zo lekker om te fietsen. Toch blijft de hoogte me parten spelen. Ondanks dat het vlak is heb ik nog steeds een hartslag van 150/160. Deze wordt nog 2 x extra verhoogd door de aanval van honden en dat was niet leuk. De adrenaline kwam zo´n beetje m´n oren uit. Gelukkig ging ik een beetje bergafwaarts waardoor ik ze af kon schudden. De dazzer hielp deze keer niet, jammergenoeg. Ik fiets vandaag 93 km en ben dan in Llave, waar ze niet vaak een fietser zien. Hier vindt alle handel en wandel op straat plaats en zie een lama boven op een busje vast liggen, maar omdat hij zo´n lange nek heeft is het een raar gezicht. Als ik een hostel heb gevonden, zijn er niet veel en veel waren er dicht omdat hier(bijna) geen toerist komt. Ik ben nu de bezienswaardigheid als ik over straat loop op zoek naar iets te eten. Dit doe ik op straat bij een standje waar de plaatselijke bevolking ook zit. Het hostel is vies, maar het bed schoon en er is een warme douche.
De volgende dag vroeg weg, het is mooi weer en nog fris door de hoogte. Vandaag naar Puno, maar eerst nog een stukje landinwaarts. De omgeving hier is niet echt indrukwekkend. Om de 20 km even pauze en eten. Toch geeft het fietsen me niet echt een lekker gevoel, ik kan er nog steeds niet echt van genieten zoals anders. Het is een raar gevoel in mijn lijf dat ik niet goed kan omschrijven. Kom vandaag een aantal Polen op de fiets tegen, die vertellen 3 Ned meiden op de fiets te hebben gezien. Na 58 km ben ik in Puno, het is dan half 12 en zoek een hostel. Eerst even bijkomen en dan op onderzoek. Boek een boottochtje voor morgen naar de drijvende rieteilanden en Taquile, een ander eiland.
De volgende dag vroeg op om met de boot mee te gaan, eerst wordt ik niet opgehaald en als ik eenmaal in het busje zit moeten we nog mensen ophalen bij andere hotels die dan niet klaar staan. Mis mijn boot en vaar met een andere boot mee naar de eilanden van riet en kan daar dan op de juiste boot stappen. Heb het helemaal gehad met die toeristentripjes. Je wordt voor een bepaalde tijd uitgelaten en dan ga je weer verder, echt geweldig. (maar niet heus) Toch was het wel interessant om te zien hoe ze alles van riet maken, heel fraai. Het bootritje is ook leker en ontspannend. Heb goed na kunnen denken over de plannen voor morgen. Ik ga de fiets even stallen in het hostel voor een week en ga met de bus naar Cuzco. Dit stuk moet ik anders weer terug om naar Araquipa te gaan. En mede omdat het fietsen niet zo gaat als ik had verwacht lijkt het me een wijs besluit.
Terwijl ik nu dit verslag zit te typen zitten de 3 ned meiden die ook met de fiets zijn naast me en klets even met ze, grappig dat ik ze hier tref. Zij kouwen cocabladeren om een rustiger hartslag te hebben. Ze kennen mijn gevoel, hadden het ook in het begin en nog wel.
Zo dit was het weer, jullie zijn weer op de hoogte en tot het volgende verslag en ben altijd nieuwsgierig naar jullie belevenissen.
Hasta luego, Ellen
Maar eerst terug naar La Paz. Daar op 23 nov. afscheid genomen van Linda en Raul (groeten aan Randi en Albert, bij deze). Met de taxi naar het busstation, eerst nog weer de verkeerde, dus weer in een taxi en naar het goede station. Daar in de bus richting Copacabana, niet te verwarren met die uit Brazilie. Zou eerst uitstappen nadat de ergste drukte voorbij zou zijn, maar toch blijven zitten en daarmee een hele lange klim vermeden. Op een gegeven moment zie je in de verte blauw en dat bleek het Titicacameer te zijn, erg mooi. Dus kijk ik ´s avonds vanuit een hotelkamer uit over het Titicacameer.Eet ´s avonds aan het meer met een prachtige zonsondergang. De volgende dag ga ik met een boot naar isla del Sol, één van de eilanden. Hier een daghike gedaan met hele mooie uitzichten over het meer. Je eindigd de dag in Yumani en daar is het algemene ezel-uitlaat-dag. Alle ezels plus hun eigenaren dalen af naar de haven om daar hun bestellingen op te halen. De ezels stormen het water in om te drinken en ook een paar lama´s doen stoer mee. Alleen staan die met de achterpoten wijdt en laten de dropjes in het water vallen. Na het bad worden ze opgeladen en gaan de heuvel weer op en vertrekken wij weer naar het vaste land.
De volgende dag laad ik de fiets weer op en vertrek in de vroege morgen richting de grens die na 8 km al bereikt is. Alles verloopt vlotjes en fiets zo langs de oever van het Titicacameer Peru in. Het is een beetje bewolkt en wel zo lekker om te fietsen. Toch blijft de hoogte me parten spelen. Ondanks dat het vlak is heb ik nog steeds een hartslag van 150/160. Deze wordt nog 2 x extra verhoogd door de aanval van honden en dat was niet leuk. De adrenaline kwam zo´n beetje m´n oren uit. Gelukkig ging ik een beetje bergafwaarts waardoor ik ze af kon schudden. De dazzer hielp deze keer niet, jammergenoeg. Ik fiets vandaag 93 km en ben dan in Llave, waar ze niet vaak een fietser zien. Hier vindt alle handel en wandel op straat plaats en zie een lama boven op een busje vast liggen, maar omdat hij zo´n lange nek heeft is het een raar gezicht. Als ik een hostel heb gevonden, zijn er niet veel en veel waren er dicht omdat hier(bijna) geen toerist komt. Ik ben nu de bezienswaardigheid als ik over straat loop op zoek naar iets te eten. Dit doe ik op straat bij een standje waar de plaatselijke bevolking ook zit. Het hostel is vies, maar het bed schoon en er is een warme douche.
De volgende dag vroeg weg, het is mooi weer en nog fris door de hoogte. Vandaag naar Puno, maar eerst nog een stukje landinwaarts. De omgeving hier is niet echt indrukwekkend. Om de 20 km even pauze en eten. Toch geeft het fietsen me niet echt een lekker gevoel, ik kan er nog steeds niet echt van genieten zoals anders. Het is een raar gevoel in mijn lijf dat ik niet goed kan omschrijven. Kom vandaag een aantal Polen op de fiets tegen, die vertellen 3 Ned meiden op de fiets te hebben gezien. Na 58 km ben ik in Puno, het is dan half 12 en zoek een hostel. Eerst even bijkomen en dan op onderzoek. Boek een boottochtje voor morgen naar de drijvende rieteilanden en Taquile, een ander eiland.
De volgende dag vroeg op om met de boot mee te gaan, eerst wordt ik niet opgehaald en als ik eenmaal in het busje zit moeten we nog mensen ophalen bij andere hotels die dan niet klaar staan. Mis mijn boot en vaar met een andere boot mee naar de eilanden van riet en kan daar dan op de juiste boot stappen. Heb het helemaal gehad met die toeristentripjes. Je wordt voor een bepaalde tijd uitgelaten en dan ga je weer verder, echt geweldig. (maar niet heus) Toch was het wel interessant om te zien hoe ze alles van riet maken, heel fraai. Het bootritje is ook leker en ontspannend. Heb goed na kunnen denken over de plannen voor morgen. Ik ga de fiets even stallen in het hostel voor een week en ga met de bus naar Cuzco. Dit stuk moet ik anders weer terug om naar Araquipa te gaan. En mede omdat het fietsen niet zo gaat als ik had verwacht lijkt het me een wijs besluit.
Terwijl ik nu dit verslag zit te typen zitten de 3 ned meiden die ook met de fiets zijn naast me en klets even met ze, grappig dat ik ze hier tref. Zij kouwen cocabladeren om een rustiger hartslag te hebben. Ze kennen mijn gevoel, hadden het ook in het begin en nog wel.
Zo dit was het weer, jullie zijn weer op de hoogte en tot het volgende verslag en ben altijd nieuwsgierig naar jullie belevenissen.
Hasta luego, Ellen
-
28 November 2012 - 18:19
Ineke:
Hoi El, net even gegoogled en zag prachtige dorpen en bootjes van riet, ook het meer zag er mooi uit!
Zie je al veel mensen in de typisch gekleurde kleding? Je moet al blij worden van al die felle kleuren
Jammer dat je je nog niet helemaal top voelt, is het kauwen op cocabladeren dan toch een oplossing voor je?
Gisteren mijn laatste werkdag, toch wel moeilijk om alles achter te laten. Kreeg veel zoenen, telefoontjes en mailtjes op de laatste uurtjes. Fijn om te weten dat ik toch iets had te betekenen voor velen! Op zoek naar wat anders!
Veel plezier met de busreis! Enne.....foto's sturen!
Veel liefs! -
28 November 2012 - 18:37
Marja:
Hoi Ellen,
oh, wat is het herkenbaar wat je schrijft. Die hoogte is af en toe echt lastig. Maar nu je in Peru bent beland, kan ik me heel goed voorstellen in welke wereld je bevindt. Ik ga weer terug in de tijd. Een wijs besluit om met de bus naar Cusco te gaan. En dan...... de Inca Trail. Dat is / wordt echt een super ervaring !!! Ga ervan genieten. Groet marja
-
28 November 2012 - 18:40
Marja:
Foto's zijn ook zeer herkenbaar. Ik ben ook weer even terug in Peru.
-
28 November 2012 - 19:01
Maaike K.:
Ha Ellen,
Wat balen dat je last hebt van de hoogte..
Ik had hetzelfde in het noorden van Yunnan, was zelfs bergaf niet vooruit te branden op de fiets daar.
Ga je nu ook aan de cocabladeren? Smart thinking dat je de bus pakt, je hebt vakantie!
En wat een mooie foto's bij je vorige bericht!
Rolf leest alle berichten mee, hij is een zuidamerika-fan en ook in Peru geweest- vond Puno en het meer mooi, maar de eilanden erg toeristisch net als jij. Heb je daar ook zo'n verplicht dansje moeten doen met een Peru-muts op? Ik heb z'n foto's gezien, goed voor chantage ;-)
Hier is alles goed, ik heb net gehoord dat m'n scriptie voor de gedragstherapie is goedgekeurd, ben ik heel blij mee. Met de buikspieren is het ietsje minder goed, maar sinds vorige week doe ik weer fanatiek mee (Common gang!). Sarah is trouwens ook aangestoken door de ABS, die komt op maandag ook meedoen, het wordt steeds gezelliger. We moeten natuurlijk wel een beetje in vorm zijn als jij in februari weer meedoet...
Veel plezier in Cusco & op de trail!!
Groetjes, Maaike -
28 November 2012 - 19:09
Elsie:
Ha die el.
Wat zal je gebaald hebben van die toeristen die niet klaar waren waardoor je de boot miste. Ik kan me nog een mevrouw herinneren die vlak voor de bus arriveerde moest poepen. De enige keer dat ik fysiek problemen had met een buschauffeur en bagage. Haha. Geniet maar lekker het wordt hier volgende week winter. Kunnen we de eerste winterse neerslag verwachten. Tot horens elsie -
28 November 2012 - 19:11
Annette:
Zeker een wijs besluit Ellen, zo heeft je fiets ook even rust!
Mooie foto's Ellen, heel speciaal die handgemaakte boten. Prachtige kleuren, mooie hoofden. En met speciale aandacht hebben Eva en ik gekeken naar de leuke Capibara's! Wat zijn ze groot zeg! Toch veel gelijkenis met onze 2 caviaatjes!
Hier gaat alles z'n gangetje, Eva heeft deze week haar rijbewijs gehaald,dus de bus is er straks zomaar vandoor. Het weer is hier wisselend, vandaag wel een mooie dag, de temperatuur is aan het zakken, soms 's nachts tegen nachtvorst aan. In de Alpen is inmiddels veel sneeuw gevallen, nog 4 weekjes en wij zitten daar.
We genieten van je verhalen en foto's,
de hoogte zal zoals je zegt wel steeds meer wennen, veel liefs van ons allemaal, Annette
-
28 November 2012 - 19:25
Mieke:
he ellen heb net gekeken naar yt. naar floating islands of lake titicaca.
wat een bijzondere dingen bezoek je weer
wat doe je als je die dingen wilt kopen is het dan mogelijk om dat naar huis te sturen
want je kan natuurlijik niet je aankopen kan meeslepen.
we hebben ons vanmiddag opgegeven voor de santa run in purmerend
ja je leest het goed RUN dus met kerstmannen pak
groetjes en tot volgende keer -
28 November 2012 - 19:44
Patricia Leushuis:
Hoi ellen, mocht je ooit nog eens willen stoppen met alle sportieve dingen die je doet kun je voor een reisblad gaan werken. Je schrijft zo goed en leuk dat je helemaal met de mooie foto's erbij lichtelijk jaloerse gevoelens bij de mens naar boven haalt. Even een vraagje..kun je wat van die cocabladeren voor me meenemen? Zal ik ondertussen tomaten voor je verzamelen met bijpassende recepten.
Nou blijf goed op jezelf en je lijf letten en nog heel veel plezier
Patricia
-
28 November 2012 - 20:18
Tiny:
Wel genieten hoor Lau, je g*dver weer in een mooi ver warm land en hier is t koud en miezerig! Haha. Tiny heeft gisteren maandag d'r jurk weer aangehad en ja t is nog steeds de mooiste allertijden! Kan natuurlijk niet teveel zeggen, maar ik paste hem nog!!!
Gooi die fiets maar lekker aan de kant als t niet goed voelt, dan gewoon een andere manier van reizen maar vooral genieten hoor!! Als ge maar lol het!
Liefs dikke x -
28 November 2012 - 21:16
Bert:
Hola carino,
Jammer dat je zo slecht blijft voelen bij die hoogte,als je volgende week afdaalt dan
zou het weer wat beter moeten gaan.Ik geniet in ieder geval van je verhalen,en foto's.
De verbouwing verloopt op schema,al moet er nog veel gebeuren,ik heb gelukkig nog wat tijd.
Veel plezier in cusco
-
28 November 2012 - 22:59
Anneke:
ha zus, heb je al gesproken, dus het verhaal was bekend, maar de foto's zijn weer geweldig!!! lekker genieten in de bus en op de machupichu.
we, erik en ik zijn bij aaf en kees geweest surprise!!!!
daarna nog ff naar tineke. in egmond.
morgen weer voor de laatste 7 nachten voor de vakantie. groetjes en een dikke kus van jezus -
29 November 2012 - 08:13
Jet De Veer ( Moeder Van Bram):
Wouw Ellen wat een prachtige foto,s!! Nog een goede reis verder, fietsend of op een andere manier. Groetjes uit Nuland. -
29 November 2012 - 08:13
Jet De Veer ( Moeder Van Bram):
Wouw Ellen wat een prachtige foto,s!! Nog een goede reis verder, fietsend of op een andere manier. Groetjes uit Nuland. -
29 November 2012 - 08:35
Rodrigo:
He dag El,
Ja ook ik blijf lezen en geniet zo met je mee. Verstandig om even een weekje niet te fietsen. Lekker genieten, beetje bijkomen en dan: laat maar komen die Popocatepetl !!
Groetjes! -
29 November 2012 - 08:35
Rodrigo:
He dag El,
Ja ook ik blijf lezen en geniet zo met je mee. Verstandig om even een weekje niet te fietsen. Lekker genieten, beetje bijkomen en dan: laat maar komen die Popocatepetl !!
Groetjes! -
29 November 2012 - 08:35
Rodrigo:
He dag El,
Ja ook ik blijf lezen en geniet zo met je mee. Verstandig om even een weekje niet te fietsen. Lekker genieten, beetje bijkomen en dan: laat maar komen die Popocatepetl !!
Groetjes! -
29 November 2012 - 10:06
Dick:
He Ellen,
Dat wordt voor jou ook een positieve dopingtest. Dus starten met cocabladen, of een beetje epo laten invliegen ;-). Ik geniet weer van al je verhalen en je mooie foto's.
Veel plezier met je komende avonturen en geniet ervan.
Groet Dick -
29 November 2012 - 14:05
Monique:
Ha die Ellen,
Wat een fantastische verhalen en die foto's erbij, geweldig. Ja je maakt jezelf tot bofkont dat je dat allemaal meemaakt inclusief de minder positieve dingen. Lijkt me een leuk experiment eens coca te kauwen, ze doen het daar uiteindelijk ook niet zomaar. Aanpassen aan de omgeving zou ik zeggen. Het programma ziet er vanuit de luie stoel ook wel intensief uit maar dat is misschine wel een opmerking van een bejaarde!. Heel veel goeds en plezier verder. Groet,
Monique -
29 November 2012 - 18:48
Netty:
Hoi Ellen,
Ik ben even uit de lucht geweest maar heb net de laatste verslagen van je gelezen met die geweldige foto's erbij. Volgens mij kan je zo door naar de natuurseries van David Attenborough.
Helemaal top. Vervelend dat je je niet helemaal toppie voelt; hopelijk ben je weer snel de oude.
En gelijk heb je dat je je fiets wat rust geeft. Het is tenslotte vakantie.
Hier was het een beetje kwakkelig. Jan heeft vorige week de griep gehad (nadat hij de griepprik had gehad! Maar dat zal wel toeval zijn, hoewel m'n moeder had er ook een flinke sliert van). Nu ben ik aardig verkouden. Dat kan ook bijna niet missen met die 3 kids op woensdag om ons heen. Die slepen vast de nodige bacteriën mee uit het kinderdagverblijf. Maar voor de rest gaat het prima. Afgelopen week Sint-kadootjes verzameld. Dat gaat a.s. zaterdag weer gebeuren. Vorige week zaterdag gingen Steijn, Sem en Isa mee naar Sint op m'n werk. Steijn vindt Sint en Pieten prachtig maar Sem en Isa moesten er weinig van hebben.
Nou meid, pas op jezelf en geniet ervan.
Dikke kus
Netty
-
01 December 2012 - 15:24
Hetty :
Hoi Ellen,
Genieten doe ik weer volop van je schitterende foto's, maar niet minder van de prachtige teksten waardoor ik in elk geval het gevoel krijg dat ik een beetje met je meereis.
Jammer dat het fietsen niet zo lekker voelt door die hoogtes, wij blijven nu eenmaal polder mensen van beneden Nieuw Amsterdams Peil....
Lieve groeten uit het Groningerland (iets boven N.A.P.)
Hetty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
