Hitte op de Carratera Austral
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
07 December 2008 | Chili, Coihaique
Zo daar ben ik weer na precies een week.
Het is gelukt om van vrijdag op zaternacht met de boot naar Chaiten te gaan. We waren met 3 passagiers. Het hele ruim voor de auto´s was nu alleen voor mijn fiets. Samen met Jeroen, een nederlandse jongen die liftend rond reist, kwamen om half 8 in de ochtend in Chaiten.
Het is 29 nov inmiddels.
De vulkaan heeft hier 8 mnd geleden zijn as uitgespuugd en dat is een heel bizar gegeven. Het plaatsje ligt onder een dikke laag as en is volledig uitgestorven. Het is zo raar om hier te zijn. De huizen zijn echt in alle haast verlaten en beginnen nu te vervallen. Ook de overstroming van de rivier heeft zijn sporen na gelaten. Wegen weggeslagen en er heerst een hele bizarre atmosfeer. Is bijna niet te beschrijven, net of er elk ogenblik weer iets gaat gebeuren, een soort stilte voor de storm. Ik kleed me om en eet m´n ontbijt voor ik op de fiets strap. Het weer is prachtig en de weg ook. Het is hier nog geasfalteerd, maar aan de zijkanten ligt nog veel as. Maar na 34 km begint het onverharde gedeelte weer, eerst gaat het nog goed, maar als ze aan de weg gaan werken dat is het prut. Veel losse stenen, omdat het nog niet goed vast is gereden, en dus afzien. Ook moet ik nog een pas over, maar het is allemaal gelukt. Kom nog een jongen uit de Filepijnen tegen die in Ushuaia is gestart. Hij heeft Cecar gesproken en wist dus van mijn komst. Na een poosje kletsen ga ik verder op zoek naar een kampeerplek, ik heb dan 76 km gefietst. Bij rio Frio vind ik een mooi plekje voor de nacht en was me in de rivier. Moe maar voldaan duik ik om half 10 m´n tent in.
30nov. Vandaag opweg naar La Junta, wederom mooi weer en uitzichten. In een plaatje waar maar 10 gezinnen wonen drink ik slootwaterkoffie, want dat kunnen ze hier niet zetten nl. Onderweg ontmoet ik 2 duitse stellen met super grote trucks waar ze al een jaar mee rond toeren. Rond 2 uur ben ik in La Junta en lees daar dat de weg morgen tussen 10 en 14 u dicht is vanwege wegwerkzaamheden. Ik besluit dus nog even door te fietsen en kijk wel hoever ik kom. Maar mijn energie raakt een beetje op na 77 km. Ik moet dan nog 30 km tot de volgende plaats en besluit te liften want ik ga het anders niet redden. Ik hou een pickup aan en vraag of hij me naar Puyuhuapi kan brengen, en dat wil hij want hij woont er. Dus alles op de auto en gaan. Hij scheurt over de weg of het de A4 is. Een uur later ben ik er al. Hier ontmoet ik Spela en Jure uit Slovenië. Zij rijden net het plaatje binnen en we besluiten samen te kamperen bij een hospedaje. Leuk om met medefietsers te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Vandaag dus 30 gesmokkeld maar wel goed geweest.
1 dec. K.. geslapen, honden blaffen, auto´s die langs scheuren en hanen die om 5.20 beginnen. We komen dus rustig opgang en gaan rond 10.30 oppad, mooi niet dus. Want om de bocht worden we tegengehouden. Ook hier een roadblock vanwege werkzaamheden en er is geen sprake van dat we eerder door mogen. Ze waren nl ook met explosieven bezig.. Dus terug naar de plaats en daar Spela´s fiets uit elkaar gehaald want er liep iets aan. We zijn er 2 uur mee bezig geweest, maar toen was het ook goed. Lekkere kuche gegeten en toen weer opnieuw oppad. We gaan naar de ¨Hanging glacier¨ 25 km verderop, gelukkig niet zo ver. De weg is wederom prachtig en het weer ook. We gaan naar een Conaf campsite en daar hebben we een eigen plek met overkapping waarin een vuurplaats is en een picknickbank, luxe dus.
De wegwerkzaamheden zijn omdat ze de carratera austral willen asfalteren om materialen te kunnen vervoeren voor de aanleg van stuwdammen in div rivieren voor elektriciteitscentrales. En dit moet over een aantal jaren gaan plaats vinden. Er zijn een hoop tegenstanders, want dit gebied gaat dan zijn charmen verliezen.
´s nachts moet ik er een keer uit en bewonder een prachtige sterrenhemel waarbij de melkweg echt goed kan zien als een witte baan met miljarden sterren, geweldig zo mooi.
2 dec. Na het ontbijt gaan we naar de hanging glacier. Het is een uur lopen door prachtig rainforrest. Het uitzicht op de glacier is prachtig en er dendert af en toe een brok ijs af met veel lawaai. Een waterval van 150 meter siert het geheel.
Na de lunch springen we weer op de fiets, het tempo is erg laag omdat het bijna 30 graden is. Na 16 km begint de pas en wederom wegwerkzaamheden. We besluiten te wachten op een lift. Na anderhalf uur hebben we geluk dat we met 3 fietsen op een pickup kunnen. De meneer moet naar Coihaiqeu maar hij brengt ons tot Villa Amenqual, zo´n 50 km verderop. De pas is heftig en veel bochten met lossen keien en ook weer net opgeworpen los zand en grind waar nog geen spoor in is. Geen spijt van ons besluit dus.We doen wat boodschappen en zoeken een kampeerplek, onder een brug aan de rivier net buiten de plaats. Wel veel muggen en horsfly´s. Snel wassen in de rivier, koken en in de tent. Een lange vermoeiende dag.
3 dec. 8 u eruit en rijden pas om half 11 weg. Spela en Jure zijn niet zo snel en moet vrij veel op ze wachten ook met fietsen, vooral op de onverharde wegen. Maar tot Coihaique gaan we samen en daarna ga ik weer alleen verder. Het eerste stuk is dus nog verhard maar na 17 km gelukkig weer stofhappen, Veel losse stenen. Hier zie ik voor het eerst een condor vliegen. Heel hoog maar imposant. Gelukkig is het korter dan op de kaart staat en dan komen we op de verharde weg met allemaal lupines, paars, rose, wit, gele brem, het is werkelijk een feest om hier te fietsen, zo tussen de bergen door met prachtige uitzichten ook op de rivier. De geur van de lupines is geweldig. Dit mag zo dagen duren. Na 55 km komen we in Villa Mañihuales. Doen boodschappen en gaan wederom naar een conafcampsite. Helemaal goed, lekker douchen hier met warm water.
4 dec. We zouden het in een dag kunnen halen maar omdat het wederom warm is en het allemaal tranquila gaat worden het er twee. Niet erg want we rusten op de mooiste plekjes langs de rivier en nemen de tijd. Met een auto of bus scheur je dus zo langs dit soort plekjes en dat is zo mooi van de fiets. We kamperen weer op een conaf met veel muggen en steekmonsters. We maken een groot vuur zodat we er minder last van hebben en dat helpt gelukkig. Het was weer prachtig vandaag.
5 dec. Wederom een ¨super bueno día¨, we moeten nog 30 km naar Coihaique en het venijn zit hem in de straart vandaag. De laatse 15 km zijn klimmen en erg warm, dat is steeds te killer. We moeten ook nog door een tunnel, die maar voor de helft verlicht is, het is werkelijk stikke donker. Op hoop vanzege dat er geen kuilen of andere obstakels in de weg zitten. Dan een mooie afdaling met uitzicht op de stad, die we met nog een pittig klimmetje binnen rijden. Eerst een koude fanta en iets eten, daar knapt een mens weer van op. Daarna zoek ik een hospedaje en Spela en Jure hebben een besproken adres. Hospedaje Natti is een mooi plek met grote tuin. Eerst poets ik de fiets en smeer de ketting en daarna ben ik aan de beurt. Na een uurtje pitten, doe ik boodschappen voor de komende week, want dan ga ik een gebied in waar weing te halen valt. Ik weet niet hoe ik het mee ga krijgen maar dat zie ik morgen wel als ik de boel ga inpakken. Neem in iedergeval een wijntje.
6 dec. Weer erg warm, zeker 32 graden. Mijn was is gedaan en ik ga naar de kapper. Kleurtje erin en een stukje eraf, ook trekt ze m´n wenkbrouwen nog even glad met hars. Dus ik ben weer als nieuw en gereed voor de volgende etappe.
Staks eet ik nog met Spela en Jure als afscheid.
Zo jullie zijn weer helemaal bij. Het zal wel weer een week duren voor de volgende story.
Hasta proxima semana,
dit bericht gaan ik plaatsen tenminste proberen, de foto's komen later anneke zus van ellen.
Un Beso, Ellen
Het is gelukt om van vrijdag op zaternacht met de boot naar Chaiten te gaan. We waren met 3 passagiers. Het hele ruim voor de auto´s was nu alleen voor mijn fiets. Samen met Jeroen, een nederlandse jongen die liftend rond reist, kwamen om half 8 in de ochtend in Chaiten.
Het is 29 nov inmiddels.
De vulkaan heeft hier 8 mnd geleden zijn as uitgespuugd en dat is een heel bizar gegeven. Het plaatsje ligt onder een dikke laag as en is volledig uitgestorven. Het is zo raar om hier te zijn. De huizen zijn echt in alle haast verlaten en beginnen nu te vervallen. Ook de overstroming van de rivier heeft zijn sporen na gelaten. Wegen weggeslagen en er heerst een hele bizarre atmosfeer. Is bijna niet te beschrijven, net of er elk ogenblik weer iets gaat gebeuren, een soort stilte voor de storm. Ik kleed me om en eet m´n ontbijt voor ik op de fiets strap. Het weer is prachtig en de weg ook. Het is hier nog geasfalteerd, maar aan de zijkanten ligt nog veel as. Maar na 34 km begint het onverharde gedeelte weer, eerst gaat het nog goed, maar als ze aan de weg gaan werken dat is het prut. Veel losse stenen, omdat het nog niet goed vast is gereden, en dus afzien. Ook moet ik nog een pas over, maar het is allemaal gelukt. Kom nog een jongen uit de Filepijnen tegen die in Ushuaia is gestart. Hij heeft Cecar gesproken en wist dus van mijn komst. Na een poosje kletsen ga ik verder op zoek naar een kampeerplek, ik heb dan 76 km gefietst. Bij rio Frio vind ik een mooi plekje voor de nacht en was me in de rivier. Moe maar voldaan duik ik om half 10 m´n tent in.
30nov. Vandaag opweg naar La Junta, wederom mooi weer en uitzichten. In een plaatje waar maar 10 gezinnen wonen drink ik slootwaterkoffie, want dat kunnen ze hier niet zetten nl. Onderweg ontmoet ik 2 duitse stellen met super grote trucks waar ze al een jaar mee rond toeren. Rond 2 uur ben ik in La Junta en lees daar dat de weg morgen tussen 10 en 14 u dicht is vanwege wegwerkzaamheden. Ik besluit dus nog even door te fietsen en kijk wel hoever ik kom. Maar mijn energie raakt een beetje op na 77 km. Ik moet dan nog 30 km tot de volgende plaats en besluit te liften want ik ga het anders niet redden. Ik hou een pickup aan en vraag of hij me naar Puyuhuapi kan brengen, en dat wil hij want hij woont er. Dus alles op de auto en gaan. Hij scheurt over de weg of het de A4 is. Een uur later ben ik er al. Hier ontmoet ik Spela en Jure uit Slovenië. Zij rijden net het plaatje binnen en we besluiten samen te kamperen bij een hospedaje. Leuk om met medefietsers te kletsen en ervaringen uit te wisselen. Vandaag dus 30 gesmokkeld maar wel goed geweest.
1 dec. K.. geslapen, honden blaffen, auto´s die langs scheuren en hanen die om 5.20 beginnen. We komen dus rustig opgang en gaan rond 10.30 oppad, mooi niet dus. Want om de bocht worden we tegengehouden. Ook hier een roadblock vanwege werkzaamheden en er is geen sprake van dat we eerder door mogen. Ze waren nl ook met explosieven bezig.. Dus terug naar de plaats en daar Spela´s fiets uit elkaar gehaald want er liep iets aan. We zijn er 2 uur mee bezig geweest, maar toen was het ook goed. Lekkere kuche gegeten en toen weer opnieuw oppad. We gaan naar de ¨Hanging glacier¨ 25 km verderop, gelukkig niet zo ver. De weg is wederom prachtig en het weer ook. We gaan naar een Conaf campsite en daar hebben we een eigen plek met overkapping waarin een vuurplaats is en een picknickbank, luxe dus.
De wegwerkzaamheden zijn omdat ze de carratera austral willen asfalteren om materialen te kunnen vervoeren voor de aanleg van stuwdammen in div rivieren voor elektriciteitscentrales. En dit moet over een aantal jaren gaan plaats vinden. Er zijn een hoop tegenstanders, want dit gebied gaat dan zijn charmen verliezen.
´s nachts moet ik er een keer uit en bewonder een prachtige sterrenhemel waarbij de melkweg echt goed kan zien als een witte baan met miljarden sterren, geweldig zo mooi.
2 dec. Na het ontbijt gaan we naar de hanging glacier. Het is een uur lopen door prachtig rainforrest. Het uitzicht op de glacier is prachtig en er dendert af en toe een brok ijs af met veel lawaai. Een waterval van 150 meter siert het geheel.
Na de lunch springen we weer op de fiets, het tempo is erg laag omdat het bijna 30 graden is. Na 16 km begint de pas en wederom wegwerkzaamheden. We besluiten te wachten op een lift. Na anderhalf uur hebben we geluk dat we met 3 fietsen op een pickup kunnen. De meneer moet naar Coihaiqeu maar hij brengt ons tot Villa Amenqual, zo´n 50 km verderop. De pas is heftig en veel bochten met lossen keien en ook weer net opgeworpen los zand en grind waar nog geen spoor in is. Geen spijt van ons besluit dus.We doen wat boodschappen en zoeken een kampeerplek, onder een brug aan de rivier net buiten de plaats. Wel veel muggen en horsfly´s. Snel wassen in de rivier, koken en in de tent. Een lange vermoeiende dag.
3 dec. 8 u eruit en rijden pas om half 11 weg. Spela en Jure zijn niet zo snel en moet vrij veel op ze wachten ook met fietsen, vooral op de onverharde wegen. Maar tot Coihaique gaan we samen en daarna ga ik weer alleen verder. Het eerste stuk is dus nog verhard maar na 17 km gelukkig weer stofhappen, Veel losse stenen. Hier zie ik voor het eerst een condor vliegen. Heel hoog maar imposant. Gelukkig is het korter dan op de kaart staat en dan komen we op de verharde weg met allemaal lupines, paars, rose, wit, gele brem, het is werkelijk een feest om hier te fietsen, zo tussen de bergen door met prachtige uitzichten ook op de rivier. De geur van de lupines is geweldig. Dit mag zo dagen duren. Na 55 km komen we in Villa Mañihuales. Doen boodschappen en gaan wederom naar een conafcampsite. Helemaal goed, lekker douchen hier met warm water.
4 dec. We zouden het in een dag kunnen halen maar omdat het wederom warm is en het allemaal tranquila gaat worden het er twee. Niet erg want we rusten op de mooiste plekjes langs de rivier en nemen de tijd. Met een auto of bus scheur je dus zo langs dit soort plekjes en dat is zo mooi van de fiets. We kamperen weer op een conaf met veel muggen en steekmonsters. We maken een groot vuur zodat we er minder last van hebben en dat helpt gelukkig. Het was weer prachtig vandaag.
5 dec. Wederom een ¨super bueno día¨, we moeten nog 30 km naar Coihaique en het venijn zit hem in de straart vandaag. De laatse 15 km zijn klimmen en erg warm, dat is steeds te killer. We moeten ook nog door een tunnel, die maar voor de helft verlicht is, het is werkelijk stikke donker. Op hoop vanzege dat er geen kuilen of andere obstakels in de weg zitten. Dan een mooie afdaling met uitzicht op de stad, die we met nog een pittig klimmetje binnen rijden. Eerst een koude fanta en iets eten, daar knapt een mens weer van op. Daarna zoek ik een hospedaje en Spela en Jure hebben een besproken adres. Hospedaje Natti is een mooi plek met grote tuin. Eerst poets ik de fiets en smeer de ketting en daarna ben ik aan de beurt. Na een uurtje pitten, doe ik boodschappen voor de komende week, want dan ga ik een gebied in waar weing te halen valt. Ik weet niet hoe ik het mee ga krijgen maar dat zie ik morgen wel als ik de boel ga inpakken. Neem in iedergeval een wijntje.
6 dec. Weer erg warm, zeker 32 graden. Mijn was is gedaan en ik ga naar de kapper. Kleurtje erin en een stukje eraf, ook trekt ze m´n wenkbrouwen nog even glad met hars. Dus ik ben weer als nieuw en gereed voor de volgende etappe.
Staks eet ik nog met Spela en Jure als afscheid.
Zo jullie zijn weer helemaal bij. Het zal wel weer een week duren voor de volgende story.
Hasta proxima semana,
dit bericht gaan ik plaatsen tenminste proberen, de foto's komen later anneke zus van ellen.
Un Beso, Ellen
-
07 December 2008 - 11:11
Ellen De Geus:
hoi ellen
het is dus gelukt..
ga hem nu lezen...
groetjes
-
07 December 2008 - 11:25
Hans:
ha die tante! Veel hitte maar mooie fietsdagen zie ik wel! Wat een gedoe om dit bericht erop te krijgen.. Klinkt wel goed in ieder geval. Lekker bruin op deze manier. Niet té vroeg uit bed hè, het blijft vakantie!
Groeten je neefje -
07 December 2008 - 12:22
Marie-jose:
geen dag hetzelfde en steeds weer nieuwe uitdagingen. Wat een reis, prachtig. liefs -
07 December 2008 - 12:33
Marja:
Ik begin inmiddels al een beetje jaloers te worden, wanneer ik jou berichten lees. Ik ben net terug van 1½ uur lopen. Vandaag was het prachtig loopweer, vorige week heb ik 1½ uur in de natte sneeuw gelopen. Dat was iets minder plezierig Gr. Marja
-
07 December 2008 - 12:34
Marja:
Ik begin me inmiddels af te vragen of je straks nog kan wennen in ons Kikkerlandje ????
-
07 December 2008 - 14:44
Rob:
Heerlijk om te lezen Ellen.Ik ben heel benieuwd om later alle fotos bij je te bekijken. Omdat ik het nu volg is het leuk om het later terug te zien. Prachtige tocht, en verstandig af en toe een lift te nemen. Geniet ze tot over een week of zo Rob -
08 December 2008 - 09:11
Annette:
bedankt voor je uitgebreide beschrijvingen, we beleven het een stukje met je mee! klinkt goed allemaal, wat maak je veel mee. verstandig dat je zo af en toe gebruik maakt van een pick up, er blijft nog genoeg over om te fietsen! kus van ons allemaal! -
08 December 2008 - 13:01
Renate:
Heb op mijn gemakkie ff alle foto's bekeken. Geweldig.....vooral die vogelspin....pas je op in je tentje...voordat je het weet kruipt hij in je broek.....ik lees wel dat het nu wel voorspoedig gaat en dat je je verstand erbij houdt...af en toe met de auto, met medereizigers, uitslapen...want het blijft een risicovolle onderneming....en tenslotte ook een beetje vakantie...geniet er maar van wij komen de tijd wel door Trudy en ik maar we missen je wel. Tot schrijf ze maar weer. Dikke kussen.
-
09 December 2008 - 15:13
Bert:
Hoi Ellen,ik ben die gozer met die grote rode lelijke baard die je tegen kwam op de fiets.Ik heb veel respect voor iemand die 50 jaar is en alléén oppad gaat.ik zal je website volgen en ben vooral benieuwd naar je trip naar Antartica.veel plezier. -
10 December 2008 - 07:46
Gretha Postma:
Lieve Ellen, petje af hoor zo'n trip. Geniet van je verhalen en de prachtige foto's. -
10 December 2008 - 18:48
Peter Gijsman:
Hallo ellen,
Bij toeval op jouw 'WaarBenJij'terecht gekomen. Precies 2 jaar geleden dezelfde route gefietst. Toen was Chaiten nog een gezellig gehucht. Na Coihaique be ik nog even doorgefietst tot Chile Chico. een fantastisch deel met veel Gletchers en vulkanen. De overtocht Ibanez > Chile Chico is een alternatief. Beide dorpen hebben campings. Voldoende proviant in Chile Chico. De zuidkust langs het L. general Carrera is mooi én steil! Weinig dorpjes, neem dus genoeg eten mee.
Veel plezier! Mvg, Peter -
11 December 2008 - 13:48
Dick:
He Ellen!
De kerstboom is weer uit de kast hier. Niet in de EDG versie paars, oranje en andere fluoriserende kleurtjes zoals vorig jaar, maar nu in de casual versie.
Moeten we je dit jaar weer missen met de kerstviering, de enige keer per jaar dat we jou in een jurk of rok kunnen aanschouwen!!
Have fun!!
Dick -
11 December 2008 - 17:41
Peter En Janny:
Hallo Ellen , Mooie berichten.
Moest je nog even aan thuis denken met die blaffende honden en kraaiende hanen zo vroeg in de morgen?
Groetjes Peter Janny en Maya.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
